شرمالشیخ؛ چه کسانی آمدند و چه چیزی عوض شد؟ اما باخت رژیم در «جنگ» و «صلح» توأمان.
صلح ۲۰۲۵شرم الشیخ تاریخ ساز شد
-
میزبان و محور اجرایی: مصرنقش: گردآوری همه بازیگران، تنظیم متن «تضمین آتشبس» و هماهنگی کریدورهای انسانی.اثر: قاهره عملاً دروازهٔ صلح و بازسازی شد؛ وزن دیپلماتیکش بالا رفت.
-
ایالات متحده (ترامپ)نقش: تضمین سیاسی آتشبس، فشار برای آزادی گروگانها، چیدن چارچوب امنیتی.اثر: «صلح فراتر از غزه» را به دستور کار آورد؛ بدون امضای آمریکا، بسته جلو نمیرود.
-
قطرنقش: میانجی مستقیم تبادل گروگانها/زندانیان.اثر: کانال ارتباطیِ موثر حفظ شد؛ در متن توافق صدا دارد.
-
ترکیهنقش: بازیگر امنیتی–سیاسی با نفوذ رسانهای و ارتباط با طرفهای فلسطینی.اثر: در ترتیبات امنیتی و پروندههای مرزی، سهم میگیرد.
-
اردننقش: ذینفع امنیتی فوری در غربِ رود اردن، پیوند با پروندهٔ قدس و پناهجویان.اثر: بدون رضایت اَمان، اجرای میدانی صلح سخت میشود.
-
کشورهای خلیج (عربستان، امارات، …)نقش: تأمین مالی بازسازی و پیوند دادن آن به ترتیبات سیاسی/امنیتی.اثر: «اقتصاد صلح» به خلیج گره خورد؛ هر کس پول میدهد، در نقشهٔ پساجنگ سهم میگیرد.
-
اروپا و سازمانها (اتحادیه اروپا/سازمان ملل/اتحادیه عرب)نقش: پشتیبانی حقوقی–مالی و ناظرِ اجرای توافق.اثر: مسیر کمکهای پایدار و بازسازی ساختاری هموار شد.
-
آسیا–اسلامی (اندونزی، پاکستان، …)نقش: وزن نمادین و سیاسی جهان اسلام، حمایت از آتشبس و کمکهای انسانی.اثر: پوشش مشروعیت بینالمللیِ توافق گستردهتر شد.
و اما غیبت رژیم ایران چه کرد؟
-
کرسیِ تصمیمسازی را واگذار کرد؛ متنِ تضمین آتشبس و بودجهٔ بازسازی بدون تهران چیده شد.
-
اهرمهای قدیمی کُند شد: با تثبیت تبادل و ورود کمکها، کارت «جنگِ دائمی/نیابتی» کماثر شد.
-
روایت رسمی فرسودهتر شد: وقتی صلح جلو میرود و تهران نیست، شعار «محورِ صلحیم» بیاعتبار میشود.
-
رقبا جای خالی را پر کردند: مصر–قطر در میانجیگری، خلیج در تأمین مالی، و آمریکا/اروپا در ضمانت سیاسی دست بالا گرفتند.
جمعبندی
شرمالشیخ نشان داد هرکه پای میز است، سهم میبرد؛ هرکه غایب است، کنار گذاشته میشود. صلح در حال نوشته شدن است و غیبتِ تهران یعنی باخت در «جنگ» و «صلح» توأمان.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر