۱۴۰۴ خرداد ۷, چهارشنبه

از تهران تا جهان؛ خبرنامه سیاسی هفته شماره ۳مصطفی نیکار

از تهران تا جهان؛ خبرنامه سیاسی هفته شماره ۳


از تهران تا جهان؛ خبرنامه سیاسی هفته شماره ۳مصطفی نیکار

شماره ۳ | گردآوری: مصطفی نیکار
 تاریخ انتشار: ۶ خرداد ۱۴۰۴ (۲۷ می ۲۰۲۵)


 مقدمه: «شکست نمایش و بحران مشروعیت»

رژیم ولایت فقیه، در هفته‌ی گذشته با تکرار الگوی کهنه‌ی تبلیغات رسمی، سعی داشت از یک معامله‌ی اضطراری در پس‌زمینه‌ی دیپلماتیک و دادگاه‌های فرمایشی در صحنه‌ی داخلی، نمایش اقتدار بسازد. اما آنچه رخ داد، نه «پیروزی»، بلکه شکست دوباره‌ی دستگاه سرکوب در برابر مقاومت سازمان‌یافته مردم ایران بود.
در این شماره، دو محور اساسی را مرور می‌کنیم:

  1. ماجرای آزادسازی تحقیرآمیز اسدالله اسدی

  2. ادامه‌ی دادگاه فرمایشی علیه مجاهدین در تهران


۱. معامله پشت‌پرده برای آزادسازی اسدی، نه پیروزی دیپلماتیک

 منبع: تسنیم (رسانه وابسته به نیروی قدس) | تاریخ: ۵ خرداد ۱۴۰۴

رسانه‌های حکومتی ایران، از «آزادی اسدالله اسدی» به‌عنوان «شکست نقشه موساد و مجاهدین» یاد کردند. اسدی، دیپلمات رژیم که به‌دلیل طراحی عملیات بمب‌گذاری در همایش مجاهدین خلق در فرانسه در سال ۲۰۱۸ دستگیر و محکوم شد، پس از ۵ سال با معامله‌ای غیرشفاف و اضطراری با یک تبعه بلژیکی آزاد شد.

نکته‌ی اصلی اما این است:

  • مقاومت، چهره‌ی واقعی او را به جهان نشان داد.

  • این آزادی، نه نتیجه‌ی روند حقوقی، بلکه عقب‌نشینی و معامله بود.

📍 لینک گزارش:


۲. تداوم دادگاه‌سازی علیه سازمان مجاهدین خلق – نوبه‌های ۴۷۷ و ۴۷۸

 منبع: خبرگزاری میزان (قضائیه رژیم) | تاریخ: ۶ خرداد ۱۴۰۴

در سی‌وچهارمین جلسه دادگاه نمایشی در شعبه کیفری تهران، رژیم همچنان به محاکمه‌ ساختگی ۱۰۴ تن از اعضای مجاهدین ادامه داد. هدف اصلی دادگاه، «زیر سؤال بردن شخصیت حقوقی و مشروعیت بین‌المللی سازمان مجاهدین خلق» بود.

قاضی دهقانی، در ادامه این نمایش قضایی، با استناد به کنوانسیون‌های بین‌المللی علیه تروریسم، خواستار استرداد مسئولان سازمان از کشورهای اروپایی شد و حتی خطاب به ایرانیان مقیم این کشورها، هشدار داد از حضور در جلسات مقاومت خودداری کنند.

 لینک گزارش:

جمع‌بندی: «هراس از مقاومت، فراتر از دادگاه و تبادل»

در هفته‌ای که گذشت، بار دیگر ترس رژیم از نفوذ روزافزون مقاومت در عرصه داخلی و بین‌المللی برملا شد. اسدالله اسدی، نه قهرمان دیپلماسی که یک مهره‌ی سوخته امنیتی بود. دادگاه تهران، نه نماد عدالت که سایه‌ای از شکست سیاسی و حقوقی رژیم بود.
آنچه باقی می‌ماند، قدرت سازمان‌یافته‌ی حقیقت است.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر