«بغداد آخرین سنگر ولایت فقیه»!
پس از موضع‌گیری مهم ابراهیم صمیدعی مشاور سیاسی نخست‌وزیر عراق که گفته است: «اگر خودمان برای منحل کردن گروه‌های مسلح اقدام نکنیم، دیگران با زور این کار را خواهند کرد. عراق نمی‌تواند پس از سقوط نظام اسد و تضعیف حزب‌الله در لبنان هم‌چنان به‌عنوان شمشیر محور مقاومت (خامنه‌ای) باقی بماند»، این سؤال مطرح بود که آیا این صحبت‌ها موضع‌گیری شخصی این مقام عراقی است یا «اراده» و جریانی نیز در پشت آن قرار دارد. روزنامه شرق‌الاوسط روز ۲۸ آذر ۱۴۰۳ به همین سؤال پاسخ داده است: «برخی منابع نزدیک به نیروهای ”چارچوب هماهنگی“ شیعی احتمال می‌دهند که نخست‌وزیر سودانی به صمیدعی اختیار داده باشد تا دیدگاه دولت درباره گروه‌های مسلح را بیان کند... در داخل عراق، گفتگوهایی گسترده درباره این موضوع وجود دارد که ”اراده بین‌المللی“ مصمم به پایان دادن به ارتباط دوگانه (دولت ـ گروه‌های مسلح) است. این مسأله با تحولات سیاسی و امنیتی منطقه‌ای، از جمله حوادث غزه در اکتبر سال گذشته، تضعیف حزب‌الله لبنان و سقوط نظام بعث در دمشق تقویت شده است. این تحولات به فروپاشی چیزی که به نام ”محور مقاومت“ تحت رهبری ایران شناخته می‌شود، منجر شده است».
جالب این‌که دیگر مفسران و نویسندگان عرب از این فراتر می‌روند و بغداد را «آخرین سنگر ولایت فقیه» می‌دانند: «بغداد آخرین دروازه‌ای است که ”ولایت فقیه“ پشت آن سنگر گرفته است. مسیری تدریجی با محاسبات زمانی دقیق، ایران «ولایت فقیه» را به زندانی که تا ابد در آن اسیر باشد سوق می‌دهد؛ روندی که با ”طوفان الاقصی“ و وسوسه‌های کریدورهای ”الوعده الصادق“ آغاز شد. این مسیر از بیروت گذشت، مرزها را درنوردید، به اعماق دمشق رسید و از فراز کوه قاسیون بغداد را به نظاره نشست تا در دشت هموارش نقشه‌ای برای رسیدن به تهران ترسیم کند» (العرب لندن، ۲۵ آذر ۱۴۰۳).
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر