شرط وزیر ارشاد برای دادن مُجوز به خوانندگان و نوازندگان ممنوع الکار، این بار به تمامی پرده از شگرد امنیتی دولت "تدبیر و اُمید" برای حفظ فضای بسته و خفقان سیاسی و فرهنگی برگرفته است.
آقای سیدعباس صالحی روز یکشنبه در پاسُخ به سووالی پیرامون وضعیت هُنرمندان ممنوع شده از فعالیت، ابتدا مسوولیت حذف قهری آنها از صحنه را به گردن "مراجع" افکند تا سپس همینان را نیز طرف حساب و مسوول رفع آن مُعرفی کند. به این ترتیب او دستگاه عظیم تفتیش، سانسور و فشار ارشاد اسلامی را مُهره ای کوچک و بی اثر جلوه داد که نه سیاست پرداز است و نه تصمیم گیرنده و "مراجع" بر گُرده اش نشسته اند و راه می برند.
متُدی که وزیر ارشاد اسلامی برای توجیه موضوع و دست بسر کردن مُعترضان به کار بسته، نمودی از سیاست فراگیر دولت "اعتدالی" برای مُدیریت امنیتی چالشها است. آقای روحانی و دستیاران وی برای مهار و پایش نیروی آزاده شده مُطالباتی و اعتراضی در دوران "عقب نشینی قهرمانانه نظام"، راهی دیگر و بهتر از توسُل به روشهای غیرمُستقیم و با واسطه سرکوبی ندارند؛ شیوه ای که فریبکاری، گُفتار درمانی، مُنحرف ساختن مسیر مُطالبات و اعتراضها، گُمراه کردن مُخاطبان و سر دواندن وسیع ترین بخشهای جامعه را به همان خوبی در جوهره دارد که توسُل به سرکوب سخت در مورد فعالترین بخشهای آن.
آقای روحانی و کابینه امنیتی – اُصولگرای وی هُنر آدرس اشتباهی دادن در برخورد به مُطالبات مطرح جامعه یا وعده های دُروغین خود را که برای تخلیه انرژی اعتراضی آن سر داده اند، به مرز کمال رسانده اند.
عُذری که آقای صالحی آورده، از جنس همان بهانه ای است که حُجت الاسلام روحانی برای بیرون نگه داشتن زنان از کابینه اش عرضه کرد. او مُدعی شد که خود مایل به مُعرفی وزیر زن بوده "اما نشد". همین متُد را رییس دولت برای توجیه سپُردن مهار دانشگاه ها به یک بسیجی بدسابقه و هفت رنگ به کار برد. فرار آقای روحانی از برآوردن وعده اش مبنی بر انتخاب وُزرایی از اقلیت سُنی نیز از همین مسیر صورت گرفت.
آقای روحانی می گوید مسوول اعمال او و دولتش همیشه دیگران هستند، گاهی "رهبر"، گاهی نمایندگان وی، زمانی "مراجع" و وقتی دیگر قُربانیان این تصمیمها! او که در تشریح شاهکارهای اجرایی و مُدیریتی اش در صد روز اول صدارت، کتاب 255 صفحه ای روی میز می گذارد، آنجا که پای حُقوق جامعه، "گُشایش فضای امنیتی" و جُز آن به میان می آید، خود را بی اختیار، ناتوان و بیکاره مُعرفی می کند.
با نگاه به این اُلگو است که خیز وقیحانه وزارت ارشاد برای سپِردن ننگ سانسور به خود نویسندگان و ناشران سازمان یافته و همین شگرد امنیتی "دولت اعتدال" برای رفع مسوولیت از خود و هدایت خواسته ها و اعتراضها به بیراهه است که به اُرگان اختناق ارشاد برای منفرد کردن روزنامه نگاران و تحمیل خودسانسوری خط می دهد.
مُمکن است آقای سیدعباس صالحی روز یکشنبه در کاربست متُد مزبور ناشیگری کرده باشد، از سوی دیگر اما حنای آقای روحانی هم دیگر رنگی ندارد. او بیشتر کارتهایش را بازی کرده و اینک به ویژه آنها که در تور او قرار داشتند، جنس بازی را می دانند و پایان آن را می توانند حدس بزنند؛ نگاه کنید به ادعانامه ای که در دانشگاه زاهدان در برابر او گرفته شد.
منبع: ایران پرس نیوز
تمام مقاله هاى منتشر شده تنها بازتاب دهنده نظر نويسنده آن است**