آتشبس شکنندهٔ غزه؛ وقتی همه صلح میخواهند جز سرِ مار در تهران
سر مار جنگ افروزی وتروریزم در تهران است خامنه ای
مقدمه:
دو سال تمام، غزه زیر آتش، دود و خاکستر ماند. بیش از چهلهزار کشته، صدها هزار زخمی و شهری که به ویرانه بدل شد. جهان خسته از خونریزی، بالاخره به آتشبس رسید — اما این آرامش شکننده هنوز نفس نکشیده، که تهران دوباره بوی باروت را در هوا پخش میکند.
در حالی که کشورهای منطقه از عربستان تا اردن و مصر خواستار پایان جنگ و بازسازی غزهاند، صدای جنگطلبی از جایی میآید که مردم خودش هم در فقر و سرکوب میسوزند: رژیم آخوندی تهران. همان دستی که سالهاست پشت پردهٔ خون و ترور در خاورمیانه ایستاده است.
متن:
آتشبس جاری در غزه که از اوایل مهر ۱۴۰۴ آغاز شد، این هفته در آستانهٔ فروپاشی قرار گرفت.
پس از درگیریهای پراکنده در رفح و خانیونس، ارتش اسرائیل مواضع حماس را هدف گرفت و چندین تن کشته و زخمی شدند. دونالد ترامپ که نقش میانجی در این توافق را داشت، اعلام کرد که "آتشبس هنوز پابرجاست اما هرگونه تحریک تازه میتواند پایان آن باشد."
در مقابل، حماس از اجرای مرحلهٔ دوم توافق — یعنی واگذاری تسلیحات سنگین و خروج نیروهایش از نوار شمالی غزه — سر باز زده است. این تعلل، آتش زیر خاکستر درگیریها را شعلهور نگه داشته.
تحلیلگران منطقه میگویند جمهوری اسلامی ایران، که از نخستین ساعات توافق آن را «تحمیل غرب» نامید، اکنون با تحریک حماس و وعدهٔ حمایت مالی و نظامی تازه، تلاش میکند دوباره وضعیت را به سمت بحران بکشاند.
در همین حال، اتحادیهٔ اروپا، آمریکا و کشورهای عربی حوزهٔ خلیجفارس خواستار حفظ آتشبس و تمرکز بر بازسازی غزه شدهاند، اما تهران با زبان تهدید و شعار، عملاً در پی تداوم بیثباتی است — همان سیاست همیشگی "جنگ نیابتی برای بقا".
جمعبندی:
آیا دو سال خونریزی، کافی نبود؟ آیا صدها هزار جنازه، ویرانههای غزه و رنج مادران فلسطینی، هنوز درس نشده است؟
جهان امروز، از واشنگتن تا بروکسل، از قاهره تا دوحه، صلح میخواهد — اما سرِ مار در تهران هنوز عطش خون دارد.
رژیمی که خودش با بحران مشروعیت و خشم مردم روبهروست، تنها راه فرار را در صدور جنگ میبیند.
اما واقعیت خاورمیانه دیگر عوض شده است: ملتها از خون، نفرت دارند؛ و صدای آزادی از زیر آوار بلندتر از هر فریاد آخوند و سپاهی است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر