به مناسبت سالگرد حمله وحشیانه گارد زندان به بند ٣٥٠ اوین در ٢٨ فروردین ٩٣، معروف به پنجشنبه سیاه
اعلام سه روز اعتصاب غذای سمبولیک سه زندانی سیاسی بهنام ابراهیم زاده و مهدی فراهی شاندیز
ما سه زندانی سیاسی بهنام ابراهیم زاده، مهدی امیری و مهدی فراهی شاندیز
در سومین سالروز حمله وحشیانه گارد زندان به بند ٣٥٠ زندان اوین ، در
اعتراضی سمبولیک به این سرکوبگری ها و به پاس ارج گذاشتن به مقاومت و
پایداری حماسی زندانیان سیاسی در مقابل این وحشیگیری و نیز به یاد همبندی
جانباخته مان غلامرضا خسروی که بعد از حمله به بند ٣٥٠ در اقدامی کینه
توزانه در زندان گوهردشت اعدام گردید، از روز ٢٨ فروردین ماه دست به اعتصاب
غذایی سه روز میزنیم.
با این امید که صدای اعتراض تمام زندانیان
سیاسی به وضع نابسامان زندانها، به احکام ناعادلانه امنیتی برای فعالین
سیاسی، به تهدید و فشار دائم بر روی فعالین کارگری، معلمان و مردم معترض
بخاطر اعتراضاتشان در دفاع از زندگی و معیشتشان، باشیم.
در ایران در
پناه نقض سیستماتیک حقوق بشر متاسفانه بازجو یی های تحت فشار و شکنجه های
غیر انسانی برای اعتراف گیری اجباری و محاکمات فرمایشی و چند دقیقه بدون حق
دفاع و داشتن وکیل در کنار دیگر روشهای غیر انسانی از جمله دادن حکم اعدام
و قصاص با علم قاضی و محکومیت هایی با انگیزه های شخصی و کینه توزانه به
رویه ای عادی تبدیل شده و در حال حاضر یکی از معمول ترین روشهایی است.
سرگذشت خود ما نمونه بارزی از این بی حقوقی هاست.
ما با اعلام اعتصاب
غذای سمبولیک خود در سالگرد حمله وحشیانه گارد زندان به بند ٣٥٠ در سال ٩٣ ،
به یاد همبند جانباخته مان غلامرضا خسروی و به خاطر نقض حقوق پایه ای
زندانیان و امنیتی کردن مبارزات مردم برای خواستهای برحقشان برای داشتن یک
زندگی شایسته انسان، صدای اعتراضمان را بلند کرده و بر خواستهای زیر تاکید
داریم:
١-ما به نقض پایه ای
ترین موازین بین المللی و عادلانه در سیستم قضایی ایران اعتراض داریم. و
خواستار پایان دادن به دادگاههای فرمایشی و امنیتی کردن مبارزات کارگران،
معلمان و مردم معترض هستیم.
٢- ما خواستار پایان دادن به فشار و تهدید دائمی بر روی فعالین اجتماعی بخاطر مبارزاتشان برای پیگیری حق و حقوقشان هستیم.
٣- ما به ادامه روند شکنجه و آزار زندانیان، اعتراف گیری های اجباری،
محروم کردن زندانیان از مرخصی و دیدار خانواده، و فشار روحی و جسمی
سیستماتیک بر روی آنان، محروم بودن زندانیان از اولیه ترین امکانات زیستی،
از جمله محروم بودن از دارو و درمان، زیستن در سلولهای نمناک، تنگ، بی
امکانات، سرد، و حتی محرومیت از اب گرم برای دوش گرفتن و ... ، اعتراض
داریم و خواستار پایان یافتن این بیحقوقی ها هستیم.
٤- باز هم تاکید
میکنیم. ما خواستار آزادی فوری و بدون قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی
هستیم و به عنوان یک خواست اضطراری از آنجا که در شرایط زندان به بیماریهای
متنوعی دچار شده ایم، خواستار قرار گرفتن فوری تحت درمان و معالجه پزشکی
هستیم.
بهنام ابراهیم زاده فعال کارگری و مدافع حقوق کودک
مهدی فراهی شاندیز
مهدی امیری
فرودین ٩٦
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر