مذاکرات تهران–واشنگتن در بستر بحران و چرخش بازیگران
مقدمه:
در فروردین ۱۴۰۴، دور جدیدی از
مذاکرات غیرمستقیم میان ایران و آمریکا، پس از نشست مسقط، این بار در رم و به
میزبانی دولت ایتالیا آغاز شد. این گفت‌وگوها که در پوشش «تنش‌زدایی» انجام می‌شود،
هم‌زمان با تحرکات شدید رسانه‌ای، دیپلماتیک و امنیتی منطقه‌ای و بین‌المللی همراه
بوده است.
🔵 سیر تحولات در سه محور اصلی:
۱. تحرکات دیپلماتیک
موازی و چرخش پنهان قدرت‌ها
- [📍] سخنگوی دبیرکل سازمان ملل در
آستانه دور دوم مذاکرات، ابراز امیدواری کرد که گفت‌وگوها منجر به کاهش تنش
شود و آن را «نشانه‌ای مثبت» توصیف کرد.
- [📍] فرانسه در اقدامی بی‌سابقه سفر
شهروندانش به ایران را ممنوع کرد. این موضع، هم‌زمان با آغاز گفت‌وگوهای رم، می‌تواند
نشانه‌ای از نارضایتی پاریس از حذف سه کشور اروپایی از مذاکرات مستقیم باشد.
- [📍] انتصاب پل سولر به‌عنوان سفیر جدید
فرانسه در تهران، که چهره‌ای امنیتی و فارسی‌دان است، نشانه‌ای از بازتعریف
سیاست فرانسه در قبال ایران تلقی می‌شود.
۲. واکنش اسرائیل و نقش
آمریکا در مهار فشارها
- مقامات اسرائیلی از جمله رئیس موساد، در پاریس با
فرستاده آمریکا ملاقات کردند تا پیش از مذاکرات رم، بر خط قرمزهای رژیم
صهیونیستی در پرونده ایران تأکید کنند.
- با وجود این فشارها، دولت آمریکا همچنان در تلاش است
گفت‌وگوها را بدون تشدید تنش پیش ببرد.
۳. واشنگتن؛ استراتژی
ناپایدار یا مدیریت بدون برنامه؟
- در تحلیلی از نهال طوسی در پولیتیکو، آمده بود که
دولت بایدن در قبال ایران هیچ استراتژی مشخصی ندارد و صرفاً به مدیریت تنش‌ها
می‌پردازد، نه حل مسئله. این دیدگاه در طول مذاکرات اخیر، بیش از پیش برجسته
شده است.
جمع‌بندی تحلیلی: «مذاکره زیر سایه‌ی بحران»
مذاکرات غیرمستقیم
تهران و واشنگتن در رم، بیش از آن‌که نشانه‌ای از «پیشرفت» باشد، نمایانگر
«فشار»های چندجانبه و بازی پیچیده منافع است. حذف اروپا از میز مذاکره، واکنش تند
فرانسه، انتصاب یک چهره امنیتی به‌عنوان سفیر جدید، و تهدیدات تلویحی اسرائیل،
همگی نشانه‌هایی از توازن متزلزل در بازی مذاکرات هستند.
سازمان ملل، هرچند
خوش‌بین است، اما امید خود را به کاهش تنش‌ها در منطقه به این مذاکرات گره زده
است. در سوی دیگر، واشنگتن که ظاهراً هیچ طرح بلندمدتی ندارد، صرفاً به تاکتیک
«تنش‌زدایی با حداقل امتیاز» متوسل شده است.
از نگاه رژیم ایران،
این مذاکرات فرصتی برای تنفس بین‌المللی، و از نگاه مردم ایران، بازی‌ای دیگر بر
سر «امنیت حاکمیت» به‌جای «آزادی ملت» است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر