مذاکرات پشتپرده ایران و آمریکا: سردرگمی استراتژیک، چالش مشروعیت، و ترس از ترامپ با مقدمه وجمع بندی
مقدمه:
مذاکرات جدید میان
ایران و آمریکا در فروردین ۱۴۰۴ (آوریل ۲۰۲۵) در شرایطی ادامه یافت
که طرفین نهتنها با بنبستهای فنی روبهرو بودند، بلکه در سطح رسانهای نیز با
افشاگریها، تردیدها و انتقادات درگیر شدند. ترکیب دیپلماسی خاموش و لابیگری فعال
نایاکمحور، با تهدیدهای بازگشت ترامپ و ترس رژیم از تکرار خروج آمریکا از توافق،
شکل تازهای به تحولات داد.
دستهبندی خبرها و روند تحولات:
🔹 ۱. نگرانی تهران از
ترامپ
براساس گزارش رویترز،
جمهوری اسلامی از آمریکا خواسته تضمین دهد که اگر توافقی حاصل شود، ترامپ در صورت
بازگشت به قدرت آن را لغو نکند.
این درخواست ناشی از تجربه تلخ خروج آمریکا از برجام در سال ۲۰۱۸ است. در عین حال،
رژیم اعلام کرده که خطوط قرمز خامنهای شامل: عدم توقف غنیسازی، عدم برچیدن
سانتریفیوژها و عدم مذاکره درباره برنامه موشکی غیرقابل مصالحه است.
🔹 ۲. فرانسه در بازی
میانجیگری
امانوئل ماکرون، رئیسجمهور
فرانسه، «پیر کوچارد» را بهعنوان سفیر جدید فرانسه در تهران انتخاب کرد؛ دیپلماتی
آشنا با فضای ایران که پیشتر در سفارت تهران خدمت کرده و به زبان فارسی مسلط است. کوچارد قرار است بخشی از مذاکرات ایران
و آمریکا باشد و نقشی بینالمللی در میانجیگری ایفا کند. ورود او، همزمان با
تحولات جدید در عمان و گفتوگوی عراقچی و استیو ویتکاف، پیام روشنی از آمادگی
اروپا برای نقشآفرینی مجدد دارد.
🔹 ۳. افزایش لابیگری
رسانهای
در این مرحله، همزمان
با تحرکات پشتپرده دیپلماتیک، نایاک و رسانههای همسو نیز فعال شدند. چهرههایی
چون نهال طوسی و نگار مرتضوی در پلتفرمهای بینالمللی به بازتعریف روایت رسمی
رژیم درباره اهداف مذاکرات پرداختند؛ روایتهایی که در ظاهر منتقد، اما در باطن
حافظ نظام بودند.
جمعبندی نهایی:
مذاکرات جدید نه بر
اساس چشمانداز حلوفصل ریشهای، بلکه بر مبنای مهار بحران و کاهش تنش شکل گرفتهاند.
همانطور که خود مقامات آمریکایی به خبرنگاران گفتهاند، «هیچ استراتژی روشنی برای
ایران در دولت بایدن وجود ندارد». در مقابل، رژیم تلاش دارد تا در سایه لابیهای
رسانهای، با حفظ خطوط قرمز نظام و گرفتن حداقل امتیازها، هم بقای خود را تأمین
کند و هم از ترس بازگشت ترامپ، نوعی مصونیت سیاسی برای آینده بخرد.
توضیح مختصر در رابطه با تصویر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر