۱۴۰۴ خرداد ۹, جمعه

از تهران تا جهان | شماره ویژه ۲دادگاهِ اعترافاتِ اجاره‌ای؛ بازسازی دروغ با مزدوران جداشده

 از تهران تا جهان | شماره ویژه ۲دادگاهِ اعترافاتِ اجاره‌ای؛ بازسازی دروغ با مزدوران جداشده

دادگاهِ اعترافاتِ اجاره‌ای؛ بازسازی دروغ با مزدوران جداشده

 تاریخ: ۱۰ خرداد ۱۴۰۴ | به کوشش: مصطفی نیکار


مقدمه ویژه:

در هفته‌ای که گذشت، دستگاه قضایی رژیم ولایت فقیه صحنه‌ی جدیدی از نمایش‌های امنیتی را به اجرا گذاشت. در دادگاهی که با حضور مزدوران تواب، آخوندهای امنیتی و «شاکیان حکومتی» برگزار شد، تلاش شد مقاومت مشروع مردم ایران، بخصوص سازمان مجاهدین خلق، نه با استدلال حقوقی بلکه با اعترافات سفارشی و اتهامات مهندسی‌شده، محکوم شود.

در قلب این دادگاه، چهره‌هایی همچون آخوند مسعود مداح، مزدور ایرج صالحی، و نمایندگان نیروهای سرکوب‌گر رژیم، با اجرای متنی از پیش نوشته‌شده، کوشیدند تا «محاربه» را به اعضا و هواداران مقاومت نسبت دهند؛ آن هم با ابزار فرسوده‌ای به نام «پرونده هواپیماربایی» که دهه‌هاست توسط رژیم دستکاری می‌شود.


عناوین و رویدادهای مهم این ویژه‌نامه:

  1. شاهدان شاکی با فیلمنامه اطلاعاتی:
    چندین فرد معرفی‌شده به‌عنوان شاکی، از جمله افسران ارتش، مسئولان هواپیمایی و بازماندگان جعلی، روایتی واحد و مشکوک از عملیات‌ گذشته ارائه کردند؛ روایتی که به‌وضوح نشانه‌هایی از تطبیق اطلاعات با سناریوهای وزارت اطلاعات دارد.

  2. مداحی در لباس قضاوت:
    آخوند مسعود مداح در قامت «وکیل شکات»، به‌جای استناد حقوقی، بیشتر به خطبه‌خوانی و نفرت‌پراکنی علیه سازمان مجاهدین پرداخت.

  3. بازگشت مزدور تواب ایرج صالحی به صحنه:
    ایرج صالحی، از جمله کسانی که سال‌هاست برای وزارت اطلاعات نقش «عضو سابق» را بازی می‌کند، با طرح دروغ‌های نخ‌نما، نقش اول این نمایش را برعهده داشت. فایل‌های صوتی و ویدئویی از این دادگاه‌ها، اتهاماتی از قبیل «ساواکی بودن رجوی» را نیز مطرح می‌کنند که فقط می‌تواند از اتاق فکر اطلاعات رژیم بیرون آمده باشد.

  4. اعترافاتی بدون دادگاه مستقل:
    در هیچ‌یک از مراحل این جلسات، نماینده‌ای از نهادهای حقوق بشری، وکیل مستقل، یا امکان دفاع واقعی برای متهمان وجود نداشت. آنچه رخ داد، صرفاً یک اجرای امنیتی با هدف تبلیغاتی بود.


جمع‌بندی:

این دادگاه‌ها نه دادخواهی، بلکه دادسازی هستند. هدف، نه رسیدگی به حقیقت، بلکه تخریب چهره‌ی مقاومت و توجیه سرکوب‌های بیشتر است. در جهانی که نهادهای قضایی باید حافظ عدالت باشند، رژیم ایران با استفاده ابزاری از دادگاه، نشان می‌دهد که هیچ مرزی برای تحریف، جعل و خشونت نمی‌شناسد.
اما مقاومت، فراتر از این سناریوهاست؛ و تاریخ، نیک خواهد نوشت که در برابر "دادگاه‌های اعترافات اجاره‌ای"، صدای حقیقت، بلندتر ایستاد.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر