پرونده ویژه: ۱۲ اردیبهشت ۱۳۶۱؛ حماسه فرمانده والامقام محمد ضابطی و یاران مجاهدش
فرمانده والا مقام محمد ضابطیاین شهیدان قهرمان،خونبهای آزادی و شکوفههای همیشه بهار آزادیاند که با جانفشانی بیبدیل خود، مسیر رهایی خلق ایران را هموار کردند. نامشان همواره زنده و راهشان پررهرو باد.
مقدمه:
۱۲
اردیبهشت ۱۳۶۱ یکی از ایستگاههای
تاریخی و جاودانه مقاومت انقلابی مردم ایران و سازمان مجاهدین خلق است؛ روزی که
فرمانده والامقام، مجاهد قهرمان محمد ضابطی و یاران دلاورش در مصافی نابرابر با
ارتش سرکوب و جنایت رژیم خمینی، خونشان را نثار آزادی کردند. این نبرد خونین در
شرایطی رخ داد که محسن رضایی، رئیس وقت اطلاعات سپاه، و لاجوردی و فلاحیان بهعنوان
سران ماشین سرکوب، به دستور مستقیم خمینی مسئولیت مهار و سرکوب عملیاتهای شهری
مقاومت را برعهده داشتند.
این پرونده ویژه، ادای
دین به محمد ضابطی و یارانش است؛ نمادی از وفاداری، جسارت و ایمان تا آخرین نفس.
در این مجموعه، ضمن بازخوانی مصاحبهها و روایتهایی از همان دوران – از جمله
اظهارات محسن رضایی، اعضای واحد عملیات شهری و چهرههای اطلاعات سپاه – تلاش شده
تا هم تصویر دقیقی از ابعاد آن نبرد و شهادتها ترسیم شود و هم عمق جنایات و سرکوب
دشمن افشا گردد.
بازخوانی روایتها:
مصاحبههای منتشرشده از
فرماندهان اطلاعات سپاه – همچون آنچه در میزگرد «ضربه بزرگ» با م.ت.م و عربسرخی
آمده – نشان میدهد که چگونه رژیم، با ترکیب تیمهای اطلاعات، تعقیب و مراقبت، و
کمیته انقلاب، نقشههای پیچیدهای برای یافتن و ضربه زدن به هستههای مقاومت میکشید.
عملیاتها به شکل مشترک با سپاه و کمیتهها و با محوریت «اتاق عملیات اوین» طراحی
و هدایت میشد و تمام تلاش آنها، دستگیری یا قتل رهبران مقاومت، از جمله محمد
ضابطی بود.
در این روایتها آمده
است که خانه تیمی محمد ضابطی در فرمانیه تهران به یکی از کانونهای شناساییشده
بدل شده بود و دشمن، از طریق نفوذ و مراقبت شبانهروزی، سرانجام موفق به محاصره
این مرکز کلیدی شد. نبردی که از صبح زود ۱۲ اردیبهشت آغاز شد، چندین ساعت به
طول انجامید و با شهادت دلیرانه ضابطی و یارانش، بهعنوان یکی از بزرگترین
نبردهای شهری مقاومت در آن سالها ثبت گردید.
نقش دشمن و تاکتیکهای
سرکوب:
طبق اعترافات و تحلیلهایی
که از سوی عوامل اطلاعاتی رژیم بیان شده، خانه تیمی محمد ضابطی یکی از اهداف اصلی
اطلاعات سپاه بود. آنها با استفاده از مزدوران نفوذی، کنترل کامل منطقه و طرحهای
فریب و تهدید، عملیات را پیش بردند. ترکیب نیروهای عملیاتی سپاه و کمیته انقلاب،
با فرماندهی مشترک و تأکید بر محاصره کامل و جلوگیری از فرار، نشاندهنده سطح
بالای اهمیت این عملیات برای رژیم بود. خود محسن رضایی و لاجوردی نیز بارها در
مصاحبهها به اهمیت این ضربه و ابعاد آن اشاره کردهاند.
شهادت و جاودانگی:
محمد ضابطی و یارانش، در
حالی که دشمن با آرپیجی و سلاحهای سنگین به خانه تیمی حمله کرده بود، ساعاتی
جانانه مقاومت کردند. آنها نهتنها اجازه ندادند دشمن بدون تلفات به هدف برسد،
بلکه با پایمردیشان، اسطورههایی از مقاومت شهری ساختند. این نبرد، نه پایان که
آغاز موجی جدید از مقاومت و الهامبخش نسلی دیگر شد. تا ۱۹ اردیبهشت همان سال، موج
دیگری از درگیریها و شهادتها در همان بخش اجتماعی مقاومت ادامه یافت که نشان از
عمق نفوذ و پایداری سازمان در تهران داشت.
نتیجهگیری:
۱۲
اردیبهشت
هر سال، یادآور آن حقیقت بزرگ است که راه مقاومت، راه خون و ایمان است. محمد ضابطی
و یارانش با نثار جان خود، درخت تناور آزادی را آبیاری کردند و خطی سرخ از شهامت و
وفاداری به آرمان را تا امروز امتداد بخشیدند. این پرونده ویژه، گامی کوچک در ثبت
و ماندگاری یاد آنهاست؛ قهرمانانی که نامشان در قلب تاریخ و در ضمیر هر آزادهای
ماندگار خواهد بود.
اسامی شهیدان ۱۲ و ۱۹ اردیبهشت:
شهیدان
۱۲ اردیبهشت ۱۳۶۱ (خانه تیمی فرمانیه و پایگاههای مقاومت):
محمد ضابطی، نصرت رمضانی، قاسم باقرزاده،
حمید جلالزاده، سوسن میرزایی، پری یوسفی، زکیه محدث، احمد کلاهدوز، محمد
تواناییانفرد، فاطمه (تاجی) مهدوی کرمانی، اقدس تقوی، امیرهوشنگ آقبابا.
این دلاوران در نبردی نابرابر با دشمن، در
پایگاه فرمانیه تهران و سایر پایگاهها جانانه مقاومت کردند و به شهادت رسیدند.
شهیدان
۱۹ اردیبهشت ۱۳۶۱ (پایگاه ستارخان و دیگر مناطق مقاومت):
حمید خادمی، فرشته ازهدی، حسن صادق، حسن
رحیمی، مهین ابراهیمی، معصومه میرمحمد، ایران بازرگان، پروین ملازینعلی طاهری،
مهین خیابانی، تقی اوسطی، سعید منبری، غلامعلی صادقی، مژگان موفق، نسرین صادقی،
حسین جلیلی پروانه، مریم شفایی، علی انگبینی، محمدتقی آسیم، خدیجه مسیح.
این شهیدان قهرمان، هر یک ستارهای در آسمان
مقاومت هستند که یادشان همواره زنده است و راهشان روشنیبخش مسیر آزادی خواهد بود.
بله این شهیدان قهرمان،خونبهای
آزادی و شکوفههای همیشه بهار آزادیاند که با جانفشانی بیبدیل خود، مسیر رهایی
خلق ایران را هموار کردند. نامشان همواره زنده و راهشان پررهرو باد.


هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر