نسیم هامون از رزمگاه ليبرتي
آدم‌هایی را در این جهان می‌یابی که نخستین پل رابطه‌شان با دیگران را با ساده بودن به مثابه: زلال، صمیمی، مهربان، افتاده می‌سازند. اینان وجود و حضورشان خلاصه‌یی از ارزشهای زیبا و ستودنی‌ست. اینها ـ که خیلی هم
هادی تعالی از قبل از رفتنش به آلبانی، به دیدارش رفتم. مثل همیشه سرحال و بگو و بخند بود. از آخرین وضعیتش پرسیدم. گفت: «قرار داده بودن بریم بغداد. رفتیم جلو در، اما عراقی‌ها نگذاشتند بریم. سر مترجم، بازی درآوردن و قرار کنسل شد». نشستم کنارش و دست انداختم دور شانه‌اش. به سختی و بریده بریده حرف می‌زد. خواستم آرام و شمرده حرف بزند. گفت: «بی‌خیال! دکتر این‌جاست (با کف دست زد به سینه‌اش). یاد محسن انصاریان افتادم.
هادی تعالی«نگاه موجزت
۱۸مرداد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر