۱۴۰۲ تیر ۱۸, یکشنبه

سوسنی شکفته در پنجه‌ها‌ی توفان

 سوسنی شکفته در پنجه‌ها‌ی توفان

عذرا علوی طالقانی (خواهر سوسن)
عذرا علوی طالقانی (خواهر سوسن)

بعضی در جاری بودن حیات‌شان، فریادند. بعضی با غیاب ناگهان‌شان فریاد می‌شوند، فریاد می‌پراکنند. آنک، زمان، یعنی تیک‌تاک‌های به هنوز و به اکنون نرسیده، آینه در آینه می‌شود و تو در حیرت ناگهان یک غیاب، خود را روبه‌روی ابدیت دو آینه می‌یابی.

 

در مقابل همین «ابدیتی» که تعبیری چنین می‌شنوی: «زنی از برجسته‌ترین زنان انقلابی معاصر». تعبیر و توصیف «از برجسته‌ترین زنان انقلابی معاصر» یعنی چه؟ مگر در تاریخ معاصر ایران، چند «زن انقلابی» هست و اینان چه کرده‌اند؟ هنگامه‌یی چنین تعبیری را درمی‌یابی که جریان مسلط رودرروی این زنان را در سلطه‌گریِ مطلق دیکتاتوریهای سیاسی و مذهبی با خصلت و ویژ‌گیِ مشترک طبقاتی و استثماری، شناخته باشی. تاریخی که سراسر باشگاه مردانه‌ٔ سلطه‌گری بر اندیشه‌ها و نرینه‌سالاری سیاسیِ سلطانی و شاهی و شیخی بوده است.

 

قریب پنج دهه روی خط ممتد تقدم آزادی، سلوک عاشقانه داشتن و جان و ضمیر را با آزادی پیوند زدن؛ آن هم زنی زیر سایه‌ٔ سلطه‌ٔ سنتی و سیاسیِ فرهنگ بهره‌کشی و زن‌ستیزی.

پنج دهه غبارروبی از هویت انسانی در مصاف با دو دیکتاتوری شاهی و شیخی و هماره ستاره کاشتن و کاشتن در سپهر برابری. به‌راستی که چنین زنانی به همگان می‌آموزند که اندیشه‌ٔ «برابری» را جز در عرصه‌ٔ مصاف با سد و مانع و تضاد اصلی دوران هرگز نمی‌توان غبارروبی نمود تا خود را ــ چه مرد و چه زن ــ از دایره‌های تودرتوی کهولت کبره‌بسته‌ٔ هزاره‌های افکار طبقاتی و استثماری بیرون کشید.

 

پنج دهه «جستن و یافتن و هماره برگزیدن» و «از خویشتن خویش بارویی» از خلق ارزش‌های والای انسانی آفریدن و «پی افکندن»: ارزش خاکساری در پای دامنه تا قله‌ٔ وجود انسانی. به‌اعتراف همه‌ٔ مجاهدین، عذرا علوی طالقانی [سوسن] کاشف، خالق و بنیان‌گذار چنین ارزشی در حیات تاریخیِ مجاهدین خلق است.

 

شاید بتوان به مجاهدین ایراد گرفت که حکایت و چگونگیِ خلق این ارزش‌ها را از پس پرده‌های زمان برنیاورده‌اند تا عرصه‌ٔ گسترده‌ٔ هماوردی میان زن‌ستیزیِ آخوندی از یک‌طرف و آفرینش‌گریهای «زنان برجسته‌ٔ انقلابی معاصر» از طرف دیگر، روشناگر شکست اندیشه‌ٔ تیره‌ناک و سلطه‌ٔ اهریمنی و زن‌ستیزیِ حاکمیت پلشت آخوندی باشد.

 

آینه‌های تودرتویی که از زندگی مبارزاتی و فرماندهیِ عذرا علوی طالقانی در دهه‌های حیات تشکیلاتی و سیاسی و آرمانی‌اش ظاهر می‌شوند، ذرات این پیام را می‌پراکنند که اگر مجاهدین خلق خاطره بنویسند، چه خواهد شد؟

مجاهدین در هیأتی صدها و هزاران‌نفره، طولانی‌ترین و گسترده‌ترین حیات مبارزاتی و تشکیلاتیِ حرفه‌یی و همه‌جانبه را با دو دیکتاتوری در تاریخ معاصر ایران داشته‌اند و دارند. گستردگیِ این مبارزه و تشکیلات از ایران فراتر رفته و طی چهار دهه‌ٔ گذشته، تقریباً پنج قاره‌ٔ جهان را در بر گرفته است. چنین تنوعی از زندگی و نشانه‌های گوناگون تلخ و شیرین آن را کمتر می‌توان در زندگی متعارف و معمول یافت. از این رو پرداختن به زوایای این زندگی و نشانه‌گذاری و معرفیِ ارزش‌های آفریده‌شده توسط هزاران عضو و هوادار مجاهدین، بی‌شک از جایگاه ویژه‌یی در میان آثار سیاسی، اجتماعی، تاریخی، فرهنگی و هنری برخوردار خواهند بود.

 

انتخاب‌هایی هستند که در قواره‌ها‌ی حیاتی متعارف نمی‌گنجند و همواره پوسته‌ٔ این قواره را می‌شکنند. چنین انتخاب‌هایی مدام پنجه در پنجه‌ٔ توفانهای جبر و تحمیل و ناگزیری می‌افکنند. این هماوردی، از مدار موعد معین زمان نیز می‌گذرد و صیرورت می‌یابد. عناصر این زندگی در هماوردی مداوم با توفان‌های جبر و تحمیل و ناگزیری، یعنی دیکتاتوریهای موروثی با ثقل اقتدارگرایی و غلظت تفکر استثماری، خود را پالایش می‌کنند. در گذار مداوم از هفت‌خان این پالایش، توفان‌هایند که می‌شکنند و چنین انتخاب‌هایی‌اند که در پنجه‌افکنی با همان توفانها می‌شکفند.

 

آن تعبیر «از برجسته‌ترین زنان انقلابی معاصر» در وصف عذرا علوی طالقانی، با پنجه‌افکنی‌های مداوم با موانع آزادی و برابری در تاریخ معاصر ایران بوده است که بر لوح تالار بی‌انتهای زمان، سوسنی شکفته در پنجه‌های توفان شده است.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر