شتاب روزافزون فقر در حاکمیت آخوندها
شتاب روزافزون گسترش فقر و لجام گسیخته در رژیم آخوندی
مهمترين خبرها
شتاب روزافزون گسترش فقر و لجام گسیختگی آن که باعث خانه خرابی بسیار از مردم وکشانده شدن آنها به زیرخط فقرشده است، ناشی از فساد بی‌حدو حصر سران این رژیم و نابودکردن زیرساختهای تولیدی کشور و چپاول منابع آن توسط ایادی دزد و غارتگر آن است.
آثار زیانبار فقر در بین مردم آن‌چنان آشکار است که حتی رسانه‌ها و مهره‌های رژیم نیز ناگزیر از اعتراف به این واقعیت شده‌اند.
از جمله پرویز فتاح رئیس کمیته امداد خمینی می‌گوید: «در حال‌حاضر حدود ١٠ تا ١٢ میلیون نفر فقیر مطلق در کشور داریم اما اگر شاخص‌ها به‌دقت مشخص شوند و بخواهیم سطح رفاهی افراد جامعه را بالاتر ببریم، می‌توان ١٦تا ٢٠ میلیون نفر را در کشور در دایره فقر مطلق قرار داد».
وی با با اذعان به پوشالی بودن تبلیغات رژیم در خدمات‌دهی به مناطق محروم افزود: «وقتی برق را به یک منطقه می‌بریم ساکنان آن منطقه یخچال می‌خواهند یا نه؟ یا وقتی دکل مخابرات را در منطقه‌یی می‌بریم اگر افراد آن منطقه توانایی خرید موبایل نداشته باشند، چه می‌شود؟».
البته از آن جا که این عضو مجمع تشخیص خامنه‌ای به خوبی می‌داند که این آمار واقعی نیست بلافاصله اضافه می‌کند: «درحال‌حاضر تعریف فقر مطلق در کشور ما بسیار سخت شده است و اگر بخواهیم خیلی با جزئیات آن را مطرح کنیم، بار سیاسی به همراه دارد و باید دید آیا مسئولان آماده هستند زیر بار سیاسی این موضوع در مقابل مجامع جهانی قرار بگیرند؟ (تلویزیون رژیم ۲۶تیر ۹۶)
واضح است که اگر دولت آخوند حسن روحانی و مراجع ذیربط در حاکمیت آخوندی تعریف دقیقی از فقر مطلق ارایه دهند معنی آن نه تنها در مقابل مجامع جهانی بلکه در میان مردم ایران این است که ایران تحت حاکمیت آخوندها کشوری فقیر وگرسنه است به همین دلیل دولت روحانی و حاکمیت ننگین ولایت‌فقیه زیر بار سیاسی موضوع نمی‌روند.
پیش از این نیز محمد مخبر دزفولی رئیس ستاد اجرایی فرمان خمینی گفته بود: «وضعیت فقر در کشور بسیار نامناسب است به‌گونه‌یی که ۱۲میلیون تن، زیر خط فقر مطلق قرار دارند و ۲۵تا ۳۰میلیون تن، زیر خط نسبی فقر به‌سر می‌برند. (سایت عصر ایران ۱۵تیر ۹۶)
قطعا که رئیس کمیته امداد خمینی و رئیس ستاد اجرایی فرمان خمینی آمار را بسیار کمتر از واقعیت ذکر کرده‌اند.
زیرا در مرداد ماه سال گذشته علی اکبر سیاری معاون وزیر بهداشت کابینه آخوند حسن روحانی گفت: ”در حال حاضر ۳۰درصد مردم کشور گرسنه‌اند و نان خوردن ندارند که این آمار را وزارت رفاه هم تأیید می‌کند. “ (خبرگزاری مهر ۲۵مرداد ۹۵) بر اساس این گفته سیاری بیش از ۲۵میلوین نفر از مردم گرسنه و در خط فقر مطلق هستند.
دو سال قبل نیز حسین راغفر از مهره‌های باند روحانی گفت: ”۴۰درصد از جمعیت کل کشور زیر خط فقر مطلق قرار دارد “ (سایت راه دانا ۱بهمن ۹۳)
این گفته راغفر به این مفهوم است که حدود ۴۰میلیون از جمعیت کشور زیرخط مطلق قراردارند.
ضمنا حرفهای راغفر مربوط به حدود ۱.۵سال قبل است که به اعتراف رسانه‌ها و مهره‌های حکومتی وضعیت معیشتی مردم از آن تاریخ تاکنون بدترشده است.
کسانی که در خط فقر مطلق به سرمی برند کسانی هستند که یا حداقل درآمد برای نیازهای اساسی و لازم خود را ندارند، یا اساساً هیچ‌گونه درآمدی ندارند تا جایی که بسیاری از آنها ناگزیرند برای سیر کردن خود مواد غذایی ازلابلای زباله‌ها پیدا کنند.
خبرگزاری حکومتی ایسنا ۸مرداد ۹۶ در مطلبی با عنوان ”سطل آشغالهایی که سفره کودکان گرسنه می‌شود! “ گزارشی در مورد وضعیت تأسف‌بار یک کودک زباله‌گرد دارد که خلاصه آن چنین است: «نوجوان چشم بادامی آن چنان سیاه و دودی شده که هر کس نداند گمان می‌کند ذغال فروش است. شلوارش که حداقل سه سایز بزرگ‌تر از اندازه اصلی‌اش می‌زند، چند تای بزرگ از پاچه‌ها خورده و پیراهن بلندش هم تا نزدیکیهای زانو رسیده است و دستان پیر و چروکش از پیری زودرس او خبر می‌دهند، تا کمر داخل سطل‌های زباله خم می‌شود و کیسه‌ها را یکی پس از دیگری خالی می‌کند، تا بالاخره نانی که به قیمت جانش تمام می‌شود را پیدا کند. . او می‌گوید بیشتر وقتها ناهارم را از داخل زباله‌ها پیدا می‌کنم، اما شامم را در کنار دوستانم که آنها هم زباله‌گرد هستند می‌خورم. در واقع چند نفری می‌شویم که مبلغی را جمع و در اطراف شوش اتاقی را اجاره کرده‌ایم“.
این وضعیت اسف انگیز به این مفهوم است که درحاکمیت پلید آخوندی همه ساله سفره خانوارهای ایرانی کوچکترمی شود و دولت ضد‌مردمی هیچ برنامه مشخصی برای توقف وکاهش تعداد فقیران در کشور را ندارد.
هم‌چنین این وضعیت حاصل نابرابری اجتماعی وشکاف طبقاتی است که سال به سال عمیق‌تر می‌شود.
طبعا اگر مفهوم فقر به عقب افتادگی‌هایی در امر بهداشت، آموزش وپرورش، مسکن و... تعمیم داده شود، آن وقت آثار زیانبار فقر در زندگی مردم بهتر درک می‌شود. فقدان غذای کافی، مسکن، تحصیلات و بهداشت، از جمله محرومیتهایی است که مردم فقیر را از داشتن زندگی مطلوب محروم می‌سازد، و آنها در مقابل بیماریها، بحرانهای اقتصادی و بلایای طبیعی به‌شدت آسیب‌پذیر می‌کند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر