از تهران تا جهان – خبرنامه سیاسی ویژه جنگ شماره ۱۳ | به کوشش: مصطفی نیکار | خرداد ۱۴۰۴ / ژوئن ۲۰۲۵ موضوع: پنج روز جنگ - نقطه توقف یا جهش؟
تصاویر نشاندهنده حمله به پایگاههای موشکی در تبریز، کرمانشاه و سایت نطنز است؛ اما مراکز زیرزمینی مانند فوردو هنوز بکر ماندهاند.
مقدمه:
در حالی که صدای آژیرها در تلآویو و ویرانی در تهران همچنان به گوش میرسد، روز پنجم جنگ مستقیم میان اسرائیل و رژیم ولایت فقیه ایران به یکی از نقاط عطف استراتژیک در معادلات خاورمیانه تبدیل شده است. جنگی که دیگر فقط نبرد موشک و پدافند نیست؛ بلکه آوردگاهِ فرسایش مشروعیت، استیصال دیپلماتیک، و زخمهای امنیتی هر دو طرف شده است. در این شماره، وضعیت را با دقت بررسی میکنیم.
وضعیت کنونی درگیری
جنگ موشکی و هوایی شدید
بیش از ۳۵۰ تا ۴۰۰ موشک بالستیک توسط ایران شلیک شد، که طبق منابع غربی، حدود ۹۰٪ آنها توسط سیستمهای دفاعی اسرائیل از جمله Arrow و Iron Dome رهگیری شدند.
در مقابل، اسرائیل با حملات هوایی هدفمند، دهها پایگاه مهم موشکی، مخابراتی، اطلاعاتی و هستهای رژیم ایران را هدف قرار داده است.
برتری هوایی اسرائیل بر تهران
بر فراز پایتخت، اسرائیل اکنون حاکمیت هوایی دارد. از بمباران تلویزیون رسمی جمهوری اسلامی گرفته تا مراکز عملیات سایبری سپاه، هیچ نقطهای از دید جنگندههای اف-۳۵ دور نمانده.
اما این قدرت هوایی نتوانسته به تأسیسات عمیق زیرزمینی مانند سایت فوردو یا نطنز دست یابد؛ جایی که برای نابودیاش یا باید به عمق زمین رفت یا سیاست را وارد کرد.
کاهش توان موشکی و هزینههای دفاع
در آخرین موج، ایران تنها حدود ۱۰ موشک شلیک کرده است؛ نشانهای از تحلیل رفتن ذخایر یا احتیاط در مصرف. همزمان، اسرائیل برای حفظ گنبد دفاعی خود در برابر باران موشکها، میلیونها دلار در روز هزینه میکند—بدون تضمین ادامه پشتیبانی ایالات متحده.
تلفات و فشار بینالمللی
آمار رسمی، از ۲۲۴ کشته در ایران و ۲۴ کشته در اسرائیل میگوید. با این حال، فشار سیاسی بر دو طرف برای توقف یا کاهش تنش بالا گرفته است.
ترامپ خواهان «تسلیم بیقیدوشرط» رژیم و حتی تخلیه موقت تهران شده است. همزمان، زمزمههای ازسرگیری مذاکرات هستهای با میانجیگری آمریکا در حال شنیده شدن است.
تحلیل راهبردی – سه محور اصلی نبرد
الف) نظامی – برتری تاکتیکی، نه راهبردی
اسرائیل در کنترل میدان تاکتیکی موفق است، اما همچنان در برابر عمق دفاعی ایران، بدون همراهی کامل آمریکا، ناتوان از تحمیل فروپاشی نهایی است. ایران هم، در حالی که هنوز توان موشکی دارد، از حالت هجومی به حالت تدافعی و انفعالی عقبنشسته است.
ب) سیاسی – بهرهبرداری رژیم از شکاف در جبهه مقابل
در نبود حمله مستقیم از سوی آمریکا، رژیم تلاش میکند از فضای قربانینمایی، حمایت متحدان شرقی و شکاف میان تلآویو و واشنگتن بهره ببرد. اما در داخل، شکاف اجتماعی و مشروعیتی در حال گسترش است.
پ) آینده – سه سناریوی قابلتصور
-
آتشبس تحمیلی بینالمللی با حفظ چهره برای دو طرف
-
چرخش سیاسی رژیم و تلاش برای فرار از فشار
-
ضربه نهایی توسط اسرائیل (احتمالاً فقط با همراهی یا اجازه آمریکا)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر