میلاد خجسته امام حسین ، امام زین العابدین (سجاد) وقمر بنی هاشم ،سوگند مجسم وفا ،حضرت عباس مبارک باد
۳ شعبان سال۴هجري:
عشق پرشور نسبت به سالار شهيدان و مولا و مقتداي عقيدتي مجاهدان، امام‌حسين(ع)، سرچشمه سرشاري است که مجاهدين خلق ايران تا بوده و هست، از اين مايه و ميراث عقيدتي و انقلابي جوشيده و شاخ‌وبرگ گسترانيده‌اند. واقعيتي پر‌افتخار که از پيدايش جريان انقلابي مجاهدين خلق، آشکارا به‌عنوان يک سابقه و الگوي عقيدتي و تاريخي بر‌آن پاي فشرده و بخصوص، جلوه اين عشق شورانگيز در مشي و کلام و آثار بنيانگذار شهيد، حنيف‌کبير و رويکردها و تمسکها و راز و نيازهاي مسعودو صلابت ودرخشش انقلاب مریم رهایی ودر امتدادش که در شورای مرکزی سازمان مجاهدین همواره داراي تلألؤ خيره‌کننده‌يي بوده و هست وخواهد بود
بي‌گمان، آنچه که شوريدگي مجاهدان را ـ که با برخورداري از دانش و تجارب انقلابي بشريت در قرن بيستم، وارد تاريخ مبارزات انقلابي شده‌اند ـ موجب مي‌شود، تابلوي شورانگيز فداي مطلقه‌يي است که امام‌حسين با ۷۲تن از ماندگاران خود ترسيم کرده و به‌تاريخ بشر اهدا نمود. مجاهدين همچنان که رهبرشان بارها يادآور شده، از اين الگو آموخته‌اند و به‌آن تأسي کرده‌اند. بخصوص که اين سنت را امام‌حسين در رويا‌رويي با حاکميت ارتجاعي بني‌اميه، در‌پيش گرفت، دربرابر حاکميتي که درست مانند شجره خبيثه خميني و آل‌خميني در روزگار ما، که با دستاويز‌کردن اسلام و ماسک خلافت و مارک ”اسلامي“ بر گرده مردم و مسلمانان سوار شده بودند، با همین الگو ومشی حسین( ع) بود که مجاهدین خلق توانستند بیش ار نیم قرن بر همه زنگارهای ارتجاعی وانحرافی از اسلام راستین وانقلابی خط بطلان کشیده وآنرا از همه گردوعبار های شرک آمیز بزدایند. در این راستا به حق جانفشانی های پاکبازانه وفدای حد اکثر مجاهدین با الگوی یاران حسین (ع) در تاریخ مبارزات قرن حاضر چون کهکشانی از ستارگان فروزنده در دنیای اسلام وبطور خاص در ایران میدرخشد شهدایی که از تیرباران بنیانگذاران سازمان حنیف کبیر ویارانش تا شهدای 30 خرداد 1360 وپس از آن تا 6و7 مرداد و19 فروردین اشرف وقتل عام اشرف وشهدای موشک بارانهای لیبرتی تا شهدای قیام 88 مانند ستار بهشتی و شهدای اخیر علی صارمی وغلامرضا خسروی ومحمد علی حاج آقایی وجعفرکاظمی و...ستاره های این کهکشان هستند در سالروز ولادت باشکوه امام مجاهدان به این ستارگان شب کوب وپویندگان واقعی راه حسین درود می فرستیم ۳ شعبان سال۴هجري:
عشق پرشور نسبت به سالار شهيدان و مولا و مقتداي عقيدتي مجاهدان، امام‌حسين(ع)، سرچشمه سرشاري است که مجاهدين خلق ايران تا بوده و هست، از اين مايه و ميراث عقيدتي و انقلابي جوشيده و شاخ‌وبرگ گسترانيده‌اند. واقعيتي پر‌افتخار که از پيدايش جريان انقلابي مجاهدين خلق، آشکارا به‌عنوان يک سابقه و الگوي عقيدتي و تاريخي بر‌آن پاي فشرده و بخصوص، جلوه اين عشق شورانگيز در مشي و کلام و آثار بنيانگذار شهيد، حنيف‌کبير و رويکردها و تمسکها و راز و نيازهاي مسعودو صلابت ودرخشش انقلاب مریم رهایی ودر امتدادش که در شورای مرکزی سازمان مجاهدین همواره داراي تلألؤ خيره‌کننده‌يي بوده و هست وخواهد بود
بي‌گمان، آنچه که شوريدگي مجاهدان را ـ که با برخورداري از دانش و تجارب انقلابي بشريت در قرن بيستم، وارد تاريخ مبارزات انقلابي شده‌اند ـ موجب مي‌شود، تابلوي شورانگيز فداي مطلقه‌يي است که امام‌حسين با ۷۲تن از ماندگاران خود ترسيم کرده و به‌تاريخ بشر اهدا نمود. مجاهدين همچنان که رهبرشان بارها يادآور شده، از اين الگو آموخته‌اند و به‌آن تأسي کرده‌اند. بخصوص که اين سنت را امام‌حسين در رويا‌رويي با حاکميت ارتجاعي بني‌اميه، در‌پيش گرفت، دربرابر حاکميتي که درست مانند شجره خبيثه خميني و آل‌خميني در روزگار ما، که با دستاويز‌کردن اسلام و ماسک خلافت و مارک ”اسلامي“ بر گرده مردم و مسلمانان سوار شده بودند، با همین الگو ومشی حسین( ع) بود که مجاهدین خلق توانستند بیش ار نیم قرن بر همه زنگارهای ارتجاعی وانحرافی از اسلام راستین وانقلابی خط بطلان کشیده وآنرا از همه گردوعبار های شرک آمیز بزدایند. در این راستا به حق جانفشانی های پاکبازانه وفدای حد اکثر مجاهدین با الگوی یاران حسین (ع) در تاریخ مبارزات قرن حاضر چون کهکشانی از ستارگان فروزنده در دنیای اسلام وبطور خاص در ایران میدرخشد شهدایی که از تیرباران بنیانگذاران سازمان حنیف کبیر ویارانش تا شهدای 30 خرداد 1360 وپس از آن تا 6و7 مرداد و19 فروردین اشرف وقتل عام اشرف وشهدای موشک بارانهای لیبرتی تا شهدای قیام 88 مانند ستار بهشتی و شهدای اخیر علی صارمی وغلامرضا خسروی ومحمد علی حاج آقایی وجعفرکاظمی و...ستاره های این کهکشان هستند در سالروز ولادت باشکوه امام مجاهدان به این ستارگان شب کوب وپویندگان واقعی راه حسین درود می فرستیم
خلاصه ای از زندگی اما م حسین( ع ):
از ولادت تا شهادت
حسين بن‌علي(ع)، در سوم ماه شعبان سال چهارم هجري در مدينه متولد شد و با ولادت برادر بزرگترش، حسن بن‌علي امام مجتبي(ع)، تنها ۱۱ماه فاصله داشت. حسين(ع) دومين فرزند امير‌المؤمنين علي بن‌ابي‌طالب و فاطمه‌زهرا سيدة‌النساء(ع) بود. و مشهورترين لقبش «سبط» و «سيد‌الشهداء» است.
در منزلت هر‌دو‌برادر، بسي قابل‌توجه است که مطابق تصريح پيامبر(ص)، آنان «فرزندان رسول‌الله» شناخته مي‌شده و خطاب همه مؤمنان با آنان، «يا‌بن رسول‌الله» بود و حتي پدرشان علي(ع) هم همين عنوان را به‌کار مي‌برد. اين معرفي، که به‌معني بها ندادن به ارزشهاي کهنه و قبايلي بود که نسب پدري و ارزشهاي مبتني بر‌پيوند خون و پدر و اجداد پدري را مايه شأن و فضيلت مي‌شمردند، اما افزون بر‌اين، تأکيد و اصرار خاص پيامبر(ص) روي اين‌رابطه، نشان مي‌داد که پيامبر اکرم يگانگي هرچه بيشتر آنان را با خودشان بيان مي‌فرمودند.
مطابق منابع شيعه و سني، پس‌از تولد حسين(ع) و هنگامي‌که نوزاد را نزد پيامبر(ص) بردند، پس‌از آن‌که پيامبر(ص) لختي در چهره نواده‌اش نگريست، اشک از چشمانش جاري شد و گريست و آن‌گاه در پاسخ حاضران فرمود: «هم‌اينک جبرئيل به‌من خبر داد که اين فرزندم در سرزميني به‌نام کربلا، با فرزندان و يارانش کشته خواهد شد». حدود ۳۰سال بعد، مشابه همين پيام با جزئيات بيشتري از زبان علي(ع) بيان شد و در تاريخ ثبت گرديد.
اين‌چنين، امام‌حسين(ع) که بسيار محبوب پيامبر(ص) بود و با آن‌حضرت انس و الفت داشت، از خيلي قبل، واقف شده بود که شهادت شگفت‌انگيزي در پيش دارد و با خون خود و کسان و يارانش در عاشورا، بايستي تاريخ اسلام را وارد مرحله تازه‌يي از خيزشها و جنبشهاي ستم‌ستيز بکند تا جاودانه و الهام‌بخش نسلهاي ايمان و جهاد شود.
با اين وقوف و آگاهي، بسيار روشن است که آن‌حضرت در انتخابهاي شگفت مبارزاتي و تاريخ‌ساز خود دربرابر بني‌اميه، به‌مأموريتي مي‌انديشيد که دلوا‌پسي سلامت و انديشه در‌بردن جان، در آن بي‌اعتبار بود و اين‌چنين، سنتي برجاي ماند تا نسلهاي آتي که در پرتو طريق او مسير آزادگي را در پيش مي‌گيرند، به‌عميق‌ترين الهام و آموزشهاي فداي تمام‌عيار و عاشقانه، دسترسي پيدا کنند.
امام‌حسين(ع)، به‌هنگام وفات پيامبر(ص)، تنها شش‌سال داشت و در‌همين ايام کودکي با تلخي فقدان مادرش فاطمه ((ع) ) نيز مواجه شد. او به‌هنگام زمامداري علي(ع) جواني ۳۰ساله بود و به‌عنوان سرداري از سرداران علي(ع) به‌عراق و کوفه کوچ کرده بود. در اين دوره بيش‌از ۵سال در کوفه اقامت داشت که شامل دوران پر‌تلاطم خلافت علي(ع) و سپس شش‌ماه دشوار بعدي که برادرش امام‌حسن(ع) عهده‌دار خلافت بود مي‌شد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر