سخنرانی دکتر حمیدرضا طاهرزاده- هنرمند عضو شورای ملی مقاومت - کنفرانس در هلند به‌مناسبت روز جهانی حقوق بشر
دکتر حمید رضا طاهر زاده
خانم رجوی عزیز، امشب اینجا بودن و پیوستن به شما، همه شما که اینجا هستید، چه افتخار بزرگی است. شما برای مدت بسیار بسیار طولانی از آرمان حقوق‌بشر حمایت می‌کنید و یا یکی از اعضای خانواده‌هایی بوده‌اید که توسط این رژیم مورد آزار و اذیت قرار گرفته‌اند. پس در این مناسبت حقوق‌بشر، روز جهانی حقوق‌بشر، چه روز مهمی و چه شرم‌آور برای همه مماشات کنندگانی که هیچ احترامی به حقوق‌بشر ندارند، تبدیل به ابزار تجارت و نادیده گرفتن و خیانت شده است. این چیزی است که بر مردم ایران می‌گذرد. همه شما می‌دانید که نقض حقوق‌بشر فقط در رابطه با این رژیم نبوده و در زمان شاه نیز جریان داشته است. مدت هاست که مردم ایران از ساواک و شکنجه‌های رژیم شاه در رنج بوده‌اند. و نتیجه آن یک قیام بزرگ بود که رهبری آن توسط این رژیم غصب شد. بنابراین من اینجا نیستم که در این مورد صحبت کنم، زیرا دوستان عزیز ما و خود خانم رجوی، گزارشی عالی و شگفت‌انگیز از آنچه در ایران اتفاق افتاده است ارائه کردند.
بنابراین در بیست و هشتمین روز یا سالگرد درگذشت برادرم، او یک موسیقیدان بزرگ بود، ۲۰سال پیش. در این روزها او را از دست دادیم. دستگیر شد، شکنجه شد. او تقریباً سه سال در زندان بود. او نوازنده بزرگی بود و سه فرزند از او باز مانده‌اند. بنابراین می‌توانید تصور کنید، وقتی ما در مورد حقوق‌بشر صحبت می‌کنیم، این فقط آن فرد نیست که مورد آزار و اذیت قرار گرفته و کشته شده است. ما باید به رنج‌های پنهان خانواده‌های بازمانده هم فکر کنیم. بنابراین، همه این جوانان، شهادت دادند که چه بر آنها گذشته است. این جنایات، این نقض حقوق‌بشر و تأثیرات آن ادامه داشته است. و ما در این زمان بسیار خوشحال و بسیار خوش شانس هستیم که یک مقاومت بزرگ وجود دارد و افرادی هستند که مدافع حقوق‌بشر هستند، و از آن حمایت می‌کنند، از این ارزش‌ها محافظت می‌کنند، که تجسم آنها امشب اینجا با ماست. و من بسیار مفتخرم که خانم رجوی از همان ابتدا اینجا بوده است. نه امشب، نه دیروز، نه پارسال، نه ۱۰ سال پیش، نه ۲۰ سال پیش. بیش از ۳۰ سال پیش، او این را (برعهده) گرفته است. او نگذاشت این شعله مقاومت و این ندای حقوق‌بشر خاموش شود. چه رهبری عالی
خانم رجوی، از هرآنچه که کرده‌اید بسیار سپاسگزارم. و همه شما می‌دانید که او منبع الهام و قدرت است، به‌ویژه برای زنان، برای مردم ایران، به‌ویژه برای جوانانی که امشب اینجا هستند. و همه، کارهایی که او انجام داده را توصیف می‌کنند. من اینجا نیستم تا از یک شخص خاص تجلیل کنم. در مورد یک شخص نیست. من در مورد برنامه کار، ارزش‌هایی که این مقاومت نمایندگی می‌کند و چیزی که می‌خواهیم برای ایران، برای آینده ایران پیاده کنیم، صحبت می‌کنم. و چه شرم‌آور برای جامعه جهانی، ۷۰ قطعنامه از سوی سازمان ملل در محکومیت این رژیم اتخاذ شده است. اما متأسفانه، هیچ اقدام مادی برای متوقف کردن انجام نشده است، هیچ چیز.
به هر حال، بیایید در مورد هنر و غیره صحبت کنیم، زیرا یکی از اهداف اصلی خشونتها، هنرمندان، موسیقیدانان، به‌ویژه زنان، زنان هنرمند بودند. آنها اهداف اصلی، وحشیگریهای این رژیم بوده‌اند. بنابراین به نام همه آن هنرمندان، فعالان حقوق‌بشر، همه کسانی که جان خود را فدا کردند، آنها که رنج بردند، آنها که سختی کشیدند، همه چیز، به‌ویژه در قلب مقاومت ایران در مجاهدین خلق و شورای ملی مقاومت، می‌خواهم به همه آنها ادای احترام کنیم. و من از شما می‌خواهم که به من بپیوندید بایستیم و برای آنها کف بزنیم. بیایید آنچه را که برای ما انجام داده‌اند گرامی بداریم و از آنها سپاسگزاری کنیم.
متشکرم. متشکرم. خوب، خیلی ممنون. هانس کریستین اندرسن، که همه او را می‌شناسید، او گفت که وقتی کلام از گفتن باز می‌ماند، چه اتفاقی می‌افتد؟ موسیقی آغاز می‌شود. اکنون زمان نواختن است و جشن گرفتن به‌عنوان نوعی فرهنگ مقاومت ایران است. ما همیشه یاد کسانی که شجاعانه جان خود را فدا کردند گرامی می‌داریم. ما عزاداری نمی‌کنیم، ما جشن می‌گیریم زیرا این افتخار ما است زیرا این کارزار ادامه دارد و این جریانی است که به اقیانوس آزادی می‌پیوندد. متشکرم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر