Dec
25
ایران تحت حکومت روحانی « مدره »
سایت روزنامه لاگاستا La Gaceta اسپانیا۲۴ دسامبر ۲۰۱۴
به قلم آلخو ویدال کوادراس
”ما پیشبینی کرده بودیم که ایران یک توافقی که آنرا وادار به از دست کشیدن از بمب هسته ای بکند را امضاء نخواهد کرد، و در ۲۰ نوامبر یکبار دیگر ثابت شد که ما درست میگفتیم.“
امروزه مردم ایران یکی از بدترین انواع نقض حقوق بشر در دوران معاصر را از سر میگذرانند. بیش از 1200 اعدام در ۱۵ ماه گذشته از زمان روی کار آمدن حسن روحانی، حملات سازمان یافته دولتی با اسید علیه زنان به بهانة « بد حجابی » و حلق آویز وحشیانه یک دختر ۲۶ ساله بنام ریحانه جباری همگی وقایع وحشتناکی است که جهان را تکان داده است.
همچنین موضوع حل و فصل نشده برنامه هسته ای ایران روی میز است. ماه گذشته، کمیته بین المللی در جستجوی عدالت، یک سازمان غیردولتی مستقر در بروکسل که من از سال ۲۰۰۸ ریاست آنرا بر عده داشته ام، یک گزارش جامعی منتشر کرد که نشان می دهد که تمام مسائل بغرنج بین ایران و آژانس بین المللی انرژی اتمی از ماهیت نظامی برنامه هسته ای ایران سرچشمه میگیرد. ما پیش بینی کرده بودیم که ایران به توافقی که آن را مجبور به صرفنظر کردن از بمب هسته ای بکند را امضا نخواهد کرد و در 20 نوامبر یکبار دیگر به ما ثابت شد که حرف ما درست بود.
در تحقیقاتمان ما به نتایج قانع کننده ای رسیدیم که در 12 سال گذشته، ارزیابی های اطلاعتی و همچنین تجزیه و تحلیل سیاسی و پیش بینی های اپوزیسیون ایران در سیاست هسته ای تهران دقیق تر از همه بوده است. این در واقع همین جنبش شورای ملی مقاومت بود که برنامه هسته ای مخفی ایران را در سال ۲۰۰۲ افشاء کرد. در حال حاضر کاملا روشن است که ملاها هرگز حاضر به کوتاه آمدن از برنامه تسلیحات هسته ای خود نیستند، مگر اینکه از طریق فشارهای بین المللی وادار به اینکار شوند.
سال گذشته، در مقابل تحریم های بین المللی، خامنه ای یک مرحله عقب نشینی کرد و توافق ژنو را پذیرفت. با این حال کاهش فشار از بعد از آن همراه با سیاست های ضعیف غرب این پیام را به ایران میداد که آنها هنوز میتوانند با پرهیز از یک توافق جامع زمان بیشتری بخرند. بنابراین، مذاکرات آینده تنها در صورتی موفق خواهد بود که اروپا و ایالات متحده به تحریم های بیشتر متوسل بشوند و شیب خود را به حمایت از مردم ایران و اپوزیسیون ایران برای وادار کردن تهران به عقب نشینی سوق دهند. تنها در این سناریو خامنه ای در مییابد که خطر ادامه پروژه هسته ای بیشتر از خطر رها کردن آن است.
موضوع مهم دیگر که ما باید به آن اشاره کنیم موضوع تجاوز و دخالت رژیم ایران در منطقه است که خاورمیانه را در بحران فرو برده است. حضور گسترده رژیم ایران در عراق و سرکوب و قتل و کشتار بخش عظیمی از مردم توسط دولت دست نشانده اش در عراق بخصوص علیه اهل سنت، زمین حاصل خیزی برای رشد و گسترش گروه تروریستی داعش را فراهم کرد.
برای شکست داعش، ما نیاز به یک جایگزین فرهنگی و مذهبی داریم تا از طریق آن این تعبیر خشونت گرا از اسلام را عقب برانیم. این دقیقا همان چیزی است که نیروی اپوزیسیون ایران، سازمان مجاهدین خلق ایران، بعنوان یک نیروی مسلمان مترقی و دموکراتیک آنرا نمایندگی میکند. بحران کنونی، بطرز قابل توجهی اهمیت و ارزش این مقاومت را برای به ارمغان آوردن صلح و ثبات به این منطقه و کل جهان افزایش داده است. چرا که در جهانی با بیش از یک میلیارد مسلمان، یک نیروی سازمان یافته مسلمان مردمی که از یکی از کشورهای اصلی اسلامی برخاسته است و معتقد به یک اسلام دموکراتیک و بردبار است و به ترویج برابری بین زن و مرد مشغول است، یک گنجینه بسیار با اهمیتی است. این به نوبه خود بهترین دینامیزم برای برگرداند موج علیه گسترش خشونت و افراط گرایی در بسیاری از کشورهای اسلامی میباشد.
همچنین یک نگرانی بزرگ در مورد وضعیت بیش از 2500 عضو اپوزیسیون ایران در کمپ لیبرتی در عراق وجود دارد. این پناهندگان همگی توسط سازمان ملل متحد به عنوان پناهنده ثبت نام شده اند، اما به درخواست تهران به طرز وحشیانه ای توسط دولت عراق سرکوب شده اند. امروزه، صدها تن از بیماران در کمپ لیبرتی از حق دسترسی به مراقبت های بهداشتی ضروری منع شده اند در حالی که سلامتی شان رو به وخامت است. برخی از این بیماران چندین سال در انتظار قرار پزشکی بوده اند.
ما اخیرا نامة مشترکی را به نخست وزیر عراق که از بروکسل باز دید میکرد نوشتیم. در این نامه که توسط بیش از 100 سیاستمدار برجسته اروپایی امضاء شده است، ما برای به رسمیت شناختن کمپ لیبرتی به عنوان یک کمپ پناهندگان تحت نظارت کمیساریای عالی پناهندگان فراخوان دادیم و از عراق خواستیم تا به محاصره پزشکی غیر انسانی پایان دهد و اجازه دهد تا ساکنان قادر به فروش اموال منقول و غیر منقول خود در کمپ های اشرف و لیبرتی باشند. ما دولت عراق را فراخواندیم تا به روزگار تاریک مالکی پایان بخشد و به حقوق این پناهندگان ایرانی در لیبرتی احترام بگذارد.
در سال 2008 وقتی که من از عراق دیدار کردم این فرصت را داشتیم تا با بسیاری از این فعالان اپوزیسیون ملاقات کنم، برخی از آنها بعد بطرز بیرحمانه ای کشته شدند. این خاطرة آنهاست که میباید تعهد ما برای آرمان یک ایران آزاد و دمکراتیک را تقویت کند. ايران اسرار
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر