کودتای 17ژوئن 2003 پاریس ومعامله توتال - كرونولوژي توطئه ودسيسه مشترك وزارت اطلاعات با بكارگيري بريده مزدوران ود اس ت سرويس اطلاعات فرانسه
12 ژوئن 2003: نامزدي كمپاني هاي نفتي توتال (فرانسه) و بي.پي. (انگلستان) براي انعقاد قرارداد مربوط به حوزه بنگستان به ارزش 2 ميليارد دلار پذيرفته شد. در 22 ژوئن 2003، پنج روز بعد از دستگيريهاي دسته جمعي اور، با اينكه گروه بريتانيايي بي.پي. در وضعيت بهتري در رابطه با فاز 12 ميدان گازي پارس قرار داشت، اين شركت توتال بود كه در مناقصه برنده اعلام شد.
اعضاي
مقاومت ايران به نحو بسيار خوبي مطلع هستند. اول از همه نيز، در مورد آنچه
در كشورشان مي گذرد. و اين نه تنها به لطف پناهندگاني كه در سر راه خود به
تبعيد، در اور هم توقف مي كنند، بلكه همينطور به لطف همدستي هايي كه در
دستگاه دولتي ايران از آن برخوردارند. و ظاهرا در بالاترين سطح. شاهد آن هم
اسنادي است كه آنها در پشتيباني از گفته هايشان سخاوتمندانه در اختيار
خبرنگاران مي گذارند.
اعضاي
اين مقاومت شگفت انگيز هستند و به صورت دو نفري كار مي كنند: يكي از آنها
كه به نحو بسيار خوبي فرانسه صحبت مي كند و پيام را مي رساند و ديگري نفر
“سياسي“ كه بر روي پيامي كه بايد انتقال يابد، تاكيد مي گذارد. آنها خوشپوش
و بي اندازه مودب هستند و از قبل با دفاتر سردبيري روزنامه هاي بزرگ
سراسري قرار مي گيرند. در پايان ملاقات هم، كوهي از مدارك به شما مي دهند
كه نمي دانيد از كجايش شروع به خواندن كنيد. يك تلكس محرمانه وزارت امور
خارجه، يك كتاب سفيد در مورد مجاهدين و ظلم هايي كه بر شوراي ملي مقاومت
آنها روا شده است (آنها تاكيد ميكنند كه اين عنواني است كه “از شوراي ملي
مقاومت ژان مولن گرفته شده است”)، نسخه هايي از نشريه پارلماني در فرانسه
كه از مبارزه آنها سخن ميگويد و حمايت هاي سياسي شان در ميان سياستمداران
را بر مي شمرد. و البته سخنراني هاي “بسيار مهم” رهبر و سمبلشان، مريم
رجوي.
هر
بار آنها در موقع خداحافظي بر روي ظلمي كه بر جنبش آنها روا شده، تاكيد مي
ورزند و “توطئه“ كشورهاي بزرگ اروپايي را كه به خاطر منافع يا پراگماتيسم،
بيشتر كارت تهران را بازي ميكنند تا كارت مقاومت را، و حاضر نيستند آن را
به عنوان آلترناتيو دمكراتيك رژيم ملاها به رسميت بشناسند، افشا مي كنند.
براي
توضيح علت اين توطئه، مجاهدين مهربانانه جزوه يي ارائه مي دهند (“آن روي
مخفي قراردادها”) كه جدول زماني قراردادهاي امضا شده بين توتال و رژيم
ايران را از سال 1997 در بر دارد. از شما خواسته مي شود كه از آن نتيجه
گيري كنيد كه همه تصميم هاي اخذ شده توسط پاريس مستقيما با گسترش اين
توافقات اقتصادي رابطه دارند. هر چند اين توضيح از جذابيت برخوردار است،
ولي كاملا قانع كننده به نظر نمي رسد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر