صدای دانشگاه، امتداد صدای پایداران

بهای آزادی

وقتی روز 17آبان، دانشجویان  دانشگاه تهران  در خوابگاه موسوم به چمران، در اعتراض به چپاول و دزدی کارگزاران رژیم شعار دادند، کارگزاران رژیم باز هم نگران شدند.

چرا آخوندها از شعار صنفی دانشجویان می‌ترسند؟ علت روشن است. چون نظام که در چند باتلاق و بحران در حال دست و پا زدن است، خوب می‌داند که مسائل صنفی تنها سطح شعار هست و این حرکتهای اعتراضی، یا خودشان به سرعت سیاسی می‌شوند و یا زمینه را برای حرکتهای اعتراضی سیاسی آماده می‌کنند. به‌ویژه توسط دانشگاه که در قیامهای 78 و 88 موتور محرک بوده و این ظرفیت را هم‌چنان دارد. واکنشهای گروهها و تجمعهای دانشجویان انقلابی در قبال کلیه مسائل جامعه این واقعیت را نشون می‌دهد. یک نمونه آن، همین روزهاست که بچه‌های دانشگاههای مختلف، در حمایت از زندانی سیاسی، «مریم اکبری منفرد» بیانیه دادند و از مقاومت این زندانی حمایت کردند...

 زندانی سیاسی مریم اکبری منفرد در زندان اوین

برای نمونه، دانشجویان دانشگاه تهران در بیانیه خودشان نوشتند: «شکنجه‌های جنایتکارانه رژیم ولایت‌فقیه... در واکنش به اعلام دادخواهی خانم اکبری منفرد که چهار تن از اعضای خانواده‌اش در دهه60 به دست این قاتلان اعدام شدند، نشان از این دارد که قساوت این رژیم نسبت به آن دهه، به‌هیچ‌وجه کاهش نیافته است و این شکنجه‌ها عزم اعضای جنبش دادخواهی را برای محاکمه تمامی جنایتکاران جزم‌تر می‌کند».

دانشگاه صنعتی شریف هم در بیانیه خودش نوشته‌اند: «با درود بر زندانی سیاسی مریم اکبری منفرد و خانواده مقاومش که به جرم دادخواهی خون پاک شهیدان 67، انواع شکنجه‌ها و فشارها را متحمل می‌شوند».

دانشجویان دانشگاه کردستان هم در بیانیه حمایتشان از زندانی سیاسی مریم اکبری منفرد اعلام کردند: «شهادت چهار تن از اعضای خانواده ایشان به دست رژیم خمینی، گواه خوی وحشی‌گری و بی‌رحمی آخوندهاست که هیچ حد و مرزی برای جنایت و شقاوت نمی‌شناسد».

در بیانیه دانشجویان دانشگاه قم آمده است: «تاریخ ایران همواره یادآور غرش شیرزنان آزادیخواهی بوده است که در راه هدف متعالی خود، آگاهانه ایستادگی کرده و استاد کلاس مقاومت بوده‌اند. مریم اکبری منفرد شیرزنی از تبار ایران است که استوار در مقابل همه فشارها ایستاد و به‌رغم آن که بارها به سرنوشت برادران شهیدش که جملگی در راه آزادی و اعتلای این مرز و بوم شهد شیرین شهادت را نوشیده‌اند تهدید گردید، ولی هیچ‌گاه دست از مبارزه در راه عقیده و آزادی هموطنان خود برنداشت».

آری، این دانشگاه و دانشجویان هستند است که این‌چنین به حمایت از مبارزین و مقاومت‌کنندگان راه آزادی ایران، برمی‌خیزند و دیکتاتوری آخوندی هم برای همین از دانشگاه و دانشجو، این میزان وحشت دارد.