سخنرانی شخصیتهای سیاسی و حقوقی، وکلا و قضات کارشناسان ویژه ملل متحد و قانونگذاران از کشورهای مختلف جهان - کهکشان مقاومت

• کنفرانسها
• 1403/06/04

دکتر والریوس سیوکا قاضی پیشین دادگاه اتحادیهٔ اروپا، سناتور

 کوری بوکر عضو سنای آمریکا، ماریانا استیلمن نماینده پارلمان

 آرژانتین تا ۲۰۲۳، مگنوس اسکارشون نماینده پارلمان سوئد،

 طاهر بومدرا مدیر بنیاد عدالت برای قربانیان قتل‌عام۶۷ و امینه

 قرایی

سخنرانی های

دکتر والریوس سیوکا قاضی پیشین دادگاه اتحادیهٔ اروپا

سناتور کوری بوکر عضو سنای آمریکا

ماریانا استیلمن نماینده پارلمان آرژانتین تا ۲۰۲۳

وکیل در پرونده آمیا تا ۲۰۱۷

مگنوس اسکارشون نماینده پارلمان سوئد

طاهر بومدرا مدیر بنیاد عدالت برای قربانیان قتل‌عام۶۷

و امینه قرایی

 

آزاده ضابطی- رئیس کمیته وکلای ایرانی در انگلستان

خانم‌ها و آقایان، سخنران بعدی امروز یک فرد فوق‌العاده به نام دکتر والریوس سیوکا است. آقای سیوکا قاضی پیشین دادگاه عمومی اتحادیه اروپا از کشور زیبای رومانی است.

 

دکتر والریوس سیوکا قاضی پیشین دادگاه اتحادیهٔ اروپا

ما امروز اینجا هستیم تا صدای کسانی باشیم که به سکوت وادار شده‌اند

و طنین فریاد عدالتخواهی و آزادیخواهی

که از خیابانهای ایران برخاسته است باشیم

 

دکتر والریوس سیوکا - قاضی پیشین دادگاه اتحادیهٔ اروپا

دوستان عزیز و اعضای عزیز خانوا‌ده‌های داغدار، سال گذشته وقتی برای اولین بار توسط شما دعوت شدم، به شما گفتم، قبل از هر چیز، نترسید، شما تنها نیستید. این پیام مرکزی را تکرار می‌کنم، این بسیار مهم است. هم‌چنین، سال گذشته من از مسأله‌ای حمایت کردم که بهترین راه برای برخوردی در سطح جهانی با مسأله جنایات بزرگی که تقریباً هر روز در ایران رخ می‌دهند، و آن راه‌حل ایجاد یک دادگاه ویژه برای جنایات رژیم ایران است. طبق مدل‌های یوگسلاوی سابق، مدل‌های رواندا، ایده دادگاه کیفری بیش از یک قرن پیش به‌عنوان یک تئوری مطرح شد، یک تئوری بود و نه در واقعیت. این ایده یک حقوقدان بزرگ رومانیایی، وسپاسیان وپلا بود و او بنیانگذار این است. او فقط یک طبیعت‌گرا نبود، او یک حقوقدان شناخته شده در سطح جهانی بود و بر اساس الگویی که او ارائه داد بود که حتی دادگاه بین‌المللی نورنبرگ نیز ایجاد شد. و به همین دلیل است که ما، حقوقدانان رومانیایی، متعهد به انسان‌گرایی حقوقی و به منافع قربانیان، از چنین الگویی حمایت می‌کنیم. پیام گردهمایی امشب من در دو جمله خلاصه می‌شود: آزادی زیربنای یک دولت دموکراتیک است، همان‌طور که ارسطو گفت؛ هم‌چنین تواضع و نرمش در اخلاق همیشه یک فضیلت است، اما نرمش در اصول همیشه یک رذیلت است این سخن توماس پین است. افتخار بزرگی است که امروز در میان مدافعان برجسته حقوق‌بشر، آزادی و دموکراسی باشم. ما در پاریس گردهم آمده‌ایم، شهری که مدتها چراغ آزادی بوده است، تا همبستگی خود را با مردم شجاع ایران که با شجاعت این حقوق و آزادی‌های بنیادی را طلب می‌کنند، اعلام کنیم. وضعیت فعلی در ایران بسیار، بسیار، بسیار وخیم است. در طول سی روز گذشته، رژیم ایران حداقل صد و سه زندانی را اعدام کرده است، که گواهی بر نقض مداوم حقوق‌بشر و بی‌اعتنایی آشکار رژیم به ارزش زندگی انسان هاست. این اعدامها تنها آمار نیستند. آنها شاخص زندگی افراد هستند؛ پسران، دختران، مادران و پدران، هر یک با آرزوها و امیدهایی برای آینده‌ای بهتر. مرگ آنها یادآوری فوری از نیاز به دخالت و همبستگی عمیق بین‌المللی است. ما امروز اینجا هستیم تا صدای کسانی باشیم که به سکوت وادار شده‌اند و تا طنین فریاد عدالت خواهی و آزادیخواهی که از خیابانهای ایران برخاسته است باشیم. مردم ایران در مبارزه خود تنها نیستند. ما در کنار آنها ایستاده‌ایم و به حمایت از مبارزه‌شان برای دموکراسی، حقوق‌بشر و حاکمیت قانون متعهدیم. شجاعت مردم ایران الهام‌بخش است. به‌رغم سرکوب شدید، بازداشت‌های خودسرانه، شکنجه و حتی اعدام، آنها به اعتراض و درخواست تغییر ادامه می‌دهند. آنها نمایانگر روحیه‌ٔ تسلیم‌ناپذیر انسانی هستند که به آزادی می‌اندیشد. مسئولیت ما به‌عنوان اعضای جامعه جهانی حمایت از تلاش‌های آنها و حسابرسی از رژیم ایران برای اقداماتش است.

برای دستیابی به این هدف، پنج راه‌حل پیشنهادی را منظم کرده‌ام که از منظر یک حقوقدان منطقی و قابل‌قبول هستند. بنابراین، عدالت بین‌المللی، همان‌طور که در سخنرانی‌های قبلی‌ام نیز گفته‌ام، امروز هم معتقدم که بهترین راه برای اجرای عدالت برای زندانیان ایرانی برگزاری یک دادگاه بین‌المللی در لاهه برای رسیدگی به جرایم سیاسی رژیم علیه مخالفان و کسانی است که در دوره طولانی از سال ۱۹۸۸ تاکنون اعتراض کرده‌اند. ما باید به روشنگری و افشای جنایات رژیم ایران ادامه دهیم. از طریق رسانه‌ها، شبکه‌های اجتماعی و گفتگوی عمومی، می‌توانیم مطمئن شویم که جهان چشم خود را بر رنج‌های مردم ایران نمی‌بندد. دولتها و سازمانهای بین‌المللی باید موضعی قوی علیه نقض حقوق‌بشر توسط رژیم ایران اتخاذ کنند. این شامل اعمال تحریم‌های هدفمند ناقضان حقوق و فشار برای آزادی زندانیان سیاسی باشد. باید از مدافعان حقوق‌بشر، روزنامه‌نگاران و فعالان ایرانی که جان خود را برای افشای بی‌عدالتی به خطر می‌اندازند، حمایت کنیم. این شامل حمایت مالی، پناهندگی برای کسانی که در خطر فوری هستند و ایجاد پلتفرم‌هایی برای تقویت صدای آنها است. در نهایت، ترویج ارزش‌های دموکراتیک. از طریق آموزش و تبادلات فرهنگی، می‌توانیم به درک عمیق‌تر اصول دموکراتیک و حقوق‌بشر در ایران کمک کنیم.

امروز یادی می‌کنم از سخنان دکتر مارتین لوترکینگ او گفته بود که «بی‌عدالتی در هر کجا تهدیدی برای عدالت در هر جا است» وضعیت مردم ایران تنها یک مشکل برای ایرانیان نیست، همان‌طور که وضعیت مردم اوکراین یک مشکل برای اوکراینی نیست، این یک مسأله جهانی است و بسیار جدی است. تا زمانی که بخشی از دنیای ما تحت ظلم رنج می‌برد، هیچ‌یک از ما نمی‌توانیم واقعاً آزاد باشیم. با شوق و عزمی نو خودمان را به این مسیر متعهد کنیم. اطمینان حاصل کنیم که فدای کسانی که جان خود را در راه آزادی از دست داده‌اند، بی‌ثمر نیست. با هم می‌توانیم به گشایش راهی برای آینده‌ای کمک کنیم که در آن مردم ایران بتوانند در صلح، با کرامت و آزادی زندگی کنند. بسیار متشکرم.

 

سناتور کوری بوکر عضو سنای آمریکا از حزب دموکرات

من افتخار می‌کنم که در سنای ایالات متحده

یکی از رهبران حمایت از آزادی و دموکراسی مردم ایران باشم

 

سناتور کوری بوکر - عضو کمیته‌های خارجی و قضایی سنای آمریکا

سلام به همگی، من کوری بوکر هستم. متأسفم که امروز نمی‌توانم در کنار شما باشم. اما اگر چه حضور فیزیکی ندارم، روح، قلب و تعهدم با شماست. بگذارید به صراحت بگویم که مردم ایالات متحده آمریکا در کنار مردم ایران و جامعه ایرانیان مهاجر که به‌دنبال جامعه‌یی عادلانه دموکراتیک و صلح‌آمیز هستند، ایستاده‌اند. این‌ها ارزش‌های مشترکی هستند، و این ارزش‌ها تنها مختص آمریکا یا هر کشور دیگری که آرزوی آزادی دارد، نیست. مردم ایران آرزوی آزادی مطبوعات، آزادی تجمع، آزادی درخواست از دولت، بیان عقیده و گفتن حقیقت بدون ترس از سرکوب را دارند. شجاعت بسیاری از مردم ایران که با وجود مجازات‌های سخت، ایستاده‌اند و صحبت می‌کنند، قابل تحسین است و من می‌خواهم بدانند که تنها نیستند. همه افرادی که امروز جمع شده‌اند و به‌طور قطع به عدالت و دموکراسی اعتقاد دارند، باور خود را از دست ندهید، بدانید که شما در سمت درست تاریخ ایستاده‌اید. همان‌طور که یک رهبر بزرگ آمریکا گفت: "قوس اخلاقی جهان بلند است اما به سمت عدالت خم می‌شود." اما نمی‌توانیم فقط بنشینیم و منتظر بمانیم، این امر اجتناب‌ناپذیر نیست، ما باید آن را محقق کنیم. یکی از دلایلی که در مجلس سنای ایالات متحده افتخار می‌کنم که یکی از رهبران حمایت از آزادی و دموکراسی مردم ایران باشم. من افتخار می‌کنم که یکی از حامیان قطعنامه اخیری که از پناهندگان ایرانی و امنیت آنها حمایت می‌کند، باشم. روزهای سختی پیش رو داریم. اما من مردم ایران و مردم آمریکا را می‌شناسم. ما سخت‌کوش هستیم. ما استقامت داریم ما اراده داریم. ما تا رسیدن به آزادی، صلح، امنیت متوقف نمی‌شویم، اجازه نخواهیم داد که گسترش تسلیحات هسته‌یی در آن منطقه ثبات و آینده ایرانیان و کل منطقه را به خطر بیندازد. من به قدرت مردم زمانی که با هم متحد شوند، با هم کار کنند و با هم بمانند، ایمان دارم. بنابراین، اگر چه امروز با شما نیستم، اما به شما می‌گویم که در این آرمان با شما هستم، من در آرمان دموکراسی با شما هستم.

 

آزاده ضابطی- رئیس کمیته وکلای ایرانی در انگلستان

خانم‌ها و آقایان، اکنون افتخار داریم که از نمایندهٔ خانواده‌های ایرانی بشنویم که توسط رژیم وحشی و بی‌رحم حاکم بر ایران اعدام، زندانی یا شکنجه شده‌اند. خانم‌ها و آقایان امینه قرایی داستان شخصی خود را با شما به اشتراک می‌گذارد.

 

امینه قرایی

سلام عرض می‌کنم خدمت شما حضار محترم، مهمانان گرامی، یاران مقاومت، سلام عرض می‌کنم خدمت خواهر مریم عزیزم و سلامی دارم به مجاهدین سرافراز در اشرف۳ و تمامی کانون‌های شورشی قهرمان در سراسر ایران.

شانزده ساله هستم، در گورستانی به وسعت زندگی ایستاده‌ام، چه جانهای شیرینی، چه سروهای بلندی، بی‌نام و نشان در این گور دسته‌جمعی آرمیده‌اند. خاطرات تلخ روزگار قتل‌عام ۶۷ از برابرم می‌گذرد. ضجه‌های مادران ناله‌های پدران هنوز در گوشم است. بیاد می‌آورم کودکی‌ام را. یکساله هستم. پدرم دستگیر می‌شود. به جرم هواداری از سازمان مجاهدین خلق ایران. چند ماه بعد من بهمراه مادرم دستگیر می‌شوم. در میان زندانیان شکنجه شده قدم می‌زنم. صدای شکنجه‌شدگان را ۲۴ ساعت از اتاق شکنجه می‌شنوم. دوستان مادرم، دختران نوجوان ۱۳ – ۱۴ ساله. زنان جوان را از همان مکان برای اعدام می‌برند. دو تن از دوستان مادرم در زمان اعدام باردار هستند. ۵ ساله هستم پدر و مادرم از زندان آزاد می شوند و برای اولین بار طعم بودن در کنار هر دوی آنها را تجربه می‌کنم.

۶ ساله هستم پدرم به جرم یک تماس تلفنی ساده با یکی از هواداران سازمان مجاهدین خلق دستگیر و به ۵ سال زندان محکوم می‌شود. روزها و هفته‌ها را می‌شمارم منتظر گذشت این ۵ سال هستم. دو سال می‌گذرد. تابستان ۶۷ است در برابر زندان ایستاده‌ام. پدرم و دوستانش ممنوع‌الملاقات شده‌اند همان دوستان مهربان اش که لبخند گرمشان از پشت شیشه‌های زندان برایم دلگرمی بود. سه ماه متوالی در برابر زندان حضور پیدا می‌کنیم بی‌هیچ پاسخی. آبان ۶۷ با پدر بزرگم تماس می‌گیرند و خبر اعدام پدرم را می‌دهند بی‌هیچ نشانی از پیکرش، مزارش و حتی یک تکه از لباس هایش. چه کردید با ما، چه کردید با ما، چه کردید با عزیزان ما،

مگر چه می‌خواستند مگر چه می‌خواستند جز آزادی، برابری، رفاه، آسایش برای همه مردم. و امروز ایستاده‌ام در اینجا در کنار سازمان پرافتخار مجاهدین خلق. همان مقاومتی که نام سرخش بالاترین خط قرمز رژیم است همان مقاومتی که به‌رغم تمام کشتارها، شکنجه‌ها، کشتارها، موشک‌بارانها، تهمت ها و توطئه‌های تروریستی سرفراز و سربلند در برابر خلق و تاریخ ایستاده است. پا برجا و متعهد به سرنگونی تمامیت رژیم آخوندی همان مقاومتی که اهل سازش و تسلیم با هیچ دیکتاتوری چه شاه و شیخ نبوده و نیست

همان مقاومتی که کانون‌های شورشی قهرمانش نخواهند گذاشت که شعله‌های قیام و آزادیخواهی مردم ایران خاموش شود و از نفس بیفتد ایستاده‌ام در جهان غرب جهانی که با سیاست کثیف مماشات با قاتلان مردم ایران دست دوستی می‌دهد و بهای مماشات ننگینش را بهترین فرزندان سرزمینم با خون پاکشان پرداخت می‌کنند همانها که با زد و بندهای ننگین قاتلان مردم ایران و محکومین به جنایت علیه بشریت را آزاد می‌کنند و حتی ذره‌ای به آنچه خود حقوق‌بشر می‌نامند احترام نمی‌گذارند نفرین نفرین به هر کس که لحظه‌ای لحظه‌ای به عمر ننگین این حکومت اضافه کند ما نه می‌بخشیم نه فراموش می‌کنیم هم دستان قاتلان مردم ایران را

و امروز ایستاده‌ام در برابر شما مجاهدین خلق و شما خواهر مریم عزیزم و سوگند یاد می‌کنم که بالاترین، که بالاترین افتخار زندگی‌ام شناخت مجاهدین و بودن در کنار مجاهدین است شمایی که پرچمدار جنبش دادخواهی شدید و شمایی که آنرا به یک خواست ملی تبدیل کردید شمایی که نخواهید گذاشت قطره‌ای، قطره‌ای از خون جوانان شهید و پرپر شده در راه آزادی در همدستی کثیف استعمار و ارتجاع به یغما برود و پرچمی از شهدای خلق بر زمین باقی بماند

همان‌طور که برادر مسعود عزیز در سخنرانی‌شان در امجدیه گفتند یقین کنید که هر دستی که از مجاهدین بشکنید ده دست به آنها اضافه می شه و هر چشمی که از حدقه

و هر چشمی که از حدقه مجاهدین بیرون بیاد صد چشم بینای دیگه به آنها اضافه می‌شه و هر قلبی که از مجاهد پاره کنید و سری که بشکنید هزار قلب و سر دیگه پر برکت بجاش خواهد نشست.

برادر مسعود عزیزم، برادر مسعود عزیزم این حرف شما هم مثل همه حرف‌هاتون به اثبات رسید و ما ادامه دهندگان نسل بی‌شما ران تا روز آزادی و تا همیشه در کنار شما و با شما خواهیم ماند.

خلق جهان بداند مسعود رهبر ماست، خلق جهان بداند مسعود رهبر ماست

 

 

آزاده ضابطی- رئیس کمیته وکلای ایرانی در انگلستان

میهمانان گرامی، اکنون افتخار دارم که سخنران بعدی، ماریانا استیلمن، وکیل بسیار برجسته و محترم و نمایندهٔ پیشین پارلمان آرژانتین را معرفی کنم. او بسیار در پیگیری عدالت برای پرونده بمب‌گذاری مرکز آمیا درگیر بوده که تعهد بی‌دریغش را به عدالت و خدمات عمومی نشان داده است. ماریانا استیلمن

 

ماریانا استیلمن نماینده پارلمان آرژانتین تا ۲۰۲۳

هم مردم آرژانتین و هم مردم ایران، با وجود فاصله هزاران کیلومتری از یکدیگر

قربانی بنیادگرایی رژیم ایران هستند

زنان در ایران نقش مهمی در مبارزه علیه بنیادگرایی

به رهبری مریم رجوی دارند

 

زیرنویس: ماریانا استیلمن نماینده پارلمان آرژانتین تا ۲۰۲۳، وکیل در پرونده آمیا تا ۲۰۱۷

عصر بخیر. یک دقیقه برای یادآوری شهادت قوی امینه. می‌خواهم بگویم که امینه، من از غرب، از جنوب قاره، از آرژانتین آمده‌ام تا از تو و همه خانواده‌ها و قربانیان رژیم ایران حمایت کنم.

اعضای محترم و شریف شورا، خانم رئیس‌جمهور مریم رجوی، بسیار مفتخرم که به این اجلاس برای یک ایران آزاد دعوت شده‌ام. از میهمانان برجسته نیز به‌خاطر پذیرفتن من در میان شما سپاسگزارم. همان‌طور که مجری گفت، من وکیل هستم، نماینده سابق مجلس ملی جمهوری آرژانتین، و همان‌طور که دیروز نماینده ماسیمیلیانو فرارو گفت، من در دادگاه شاکی بودم، یعنی بخشی از تیم در نمایندگی از آمیا، در دادگاهی که در کشورم برای بمب‌گذاری تروریستی در سال ۱۹۹۴ علیه انجمن خیریه اسراییلی آرژانتینی (آمیا) که در شهر بوئنوس آیرس، پایتخت کشورمان، مستقر است، برگزار شد. این حمله تروریستی وحشیانه که جان ۸۵ نفر را گرفت و ۳۰۰ نفر را مجروح کرد، ۳۰ سال پیش توسط رژیم ایران سازماندهی و فرماندهی شد. جنایات آنها به‌عنوان جنایات علیه بشریت و نقض جدی حقوق‌بشر توسط بالاترین دادگاههای کشور ما، از جمله دیوان عالی کشور و دادگاه فدرال تجدیدنظر شناخته شد.

تجربه شرکت در یکی از مهم‌ترین و پیچیده‌ترین پرونده‌های تاریخ ما به من این امکان را داد که دقیقاً بفهمم چگونه یک دولت تروریستی از طریق سازمانی با ظاهر قانونی عمل می‌کند، از روابط بین‌المللی و بین‌دولتی سوءاستفاده کرده و تروریسم را به جهان صادر می‌کند. این دولت افراد، لجستیک و حتی مواد لازم برای انجام حملات خود را به کشورهای دیگر وارد می‌کند. به این ترتیب، از بدنه‌های بزرگ دیپلماتیک، نمایندگان فرهنگی ظاهری، نمایندگان تجاری و حتی مذهبی و سازمانهای تروریستی نیابتی استفاده می‌کند، همه این‌ها در برنامه‌ریزی اقداماتی نقش دارند که هدفشان حمله به دنیای دموکراتیک و گسترش بنیادگرایی است که تبلیغ می‌کنند.

دلایل این حمله از طریق تحقیقات پرونده مشخص شده است، اگر چه هنوز حکم قطعی برای مقصران صادر نشده است، زیرا برای این منظور، حداقل در حقوق داخلی ما، لازم است که محاکمه غیابی صورت گیرد. هم‌چنین امیدواریم که در مقطعی جامعه بین‌المللی این امر را به اجرا بگذارد. به همین دلیل، یک تاریخ بسیار ویژه برای آرژانتینی‌ها نزدیک می‌شود، سی‌امین سالگرد حمله و سی سال بدون عدالت.

البته، رژیم ایران هرگز خود را در اختیار عدالت آرژانتین قرار نداده است، بلکه برعکس. حتی متهمان، مقامات و مقامات سابق این رژیم، احکام بازداشت بین‌المللی را نادیده می‌گیرند و هم‌چنان بدون مجازات به سفرهای جهانی خود ادامه می‌دهند، هم‌چنانکه که در سال ۲۰۲۲ رخ داد، وقتی که محسن ربانی در یک مراسم رسمی در نیکاراگوئه شرکت کرد. همان‌طور که از اسناد قضایی برمی‌آید، شواهدی وجود دارد که رژیم ایران در واکنش به تصمیم دولت وقت آرژانتین مبنی بر قطع عرضه مواد اتمی به‌دلیل مواضع ژئوپلیتیکی، دست به تلافی زد. ما به‌دلیل نبود امنیت، هدف آسانی بودیم و تروریسم از این وضعیت سوءاستفاده کرد.

آن بنیادگرایی همان است که مردم ایران را تحت فشار قرار می‌دهد تا علیه دستورات سخت‌گیرانه و بسیاری اوقات بی‌رحمانه حکامشان شورش نکنند، به‌ویژه علیه زنان که اجازه می‌خواهم بگویم، نقش مهمی در این مبارزه به رهبری مریم رجوی دارند. به این ترتیب، هم مردم آرژانتین و هم مردم ایران، با وجود فاصله هزاران کیلومتری از یکدیگر، قربانی بنیادگرایی رژیم شده‌ایم و به همین دلیل نمی‌توانستم تجربه خودمان را نادیده بگیرم.

متأسفانه، ما هم‌چنین تجربه مشترک زندگی در یک دیکتاتوری خونین را داریم. دولت دیکتاتوری در آرژانتین، به تروریسم دولتی علیه شهروندان خود پرداخت، حقوق‌بشر مردم خود را نقض کرد، به قتل، ناپدید کردن افراد، دزدیدن کودکان، شکنجه و محدود کردن تمامی آزادی‌های یک دموکراسی پرداخت. بنابراین، به‌مناسبت چهل سالگی بازگشت به دموکراسی، ما آرژانتینی‌ها می‌گوییم هرگز دوباره به دیکتاتوریها باز نمی‌گردیم.

همان‌طور که چندین سخنران قبل از من نیز تأکید کردند، این زنان هستند که به‌ویژه هر روز از محرومیت از حقوق اساسی و بنیادی در ایران رنج می‌برند.

زنانی که آزادی تصرف دارایی‌های خود، اشتغال آزادانه در حرفه‌یی با دستمزد برابر برای کار مساوی، حق تصمیم‌گیری در مورد فرزندانشان و حق انتخاب شدن برای ریاست‌جمهوری را ندارند، زیرا این مقام فقط برای چهره‌های سیاسی و مذهبی در میان مردان محفوظ است. . به همین ترتیب، زنان از دسترسی به اکثر مناصب عالی قضایی محروم هستند. پس جای تعجب نیست که شورای ملی مقاومت ایران در سال ۱۹۸۷ طرح حقوق و آزادی‌های زنان را به‌اتفاق آرا تصویب کرد. همه ما می‌دانیم که این تغییر فکری هرگز توسط رژیم حاکم در ایران اجرا نخواهد شد. نمونه روشن این مسأله، ادامه مجازات‌های سخت برای مخالفان رژیم است، مانند چیزی که امروز شاهد آن بودیم، اعمال مجازات اعدام یا شکنجه، رفتارهای تحقیرآمیز نسبت به زنان به‌خاطر رفتارهایی که مطابق با دستورات رژیم حاکم نیستند، و هم‌چنین اعدام معترضان توسط سپاه پاسداران رژیم ایران و دیگر نیروهای امنیتی.

به همین دلایل، من حمایت خود را از بیانیه‌یی که برای حمایت از برنامه ۱۰ ماده مریم رجوی برای جمهوری دموکراتیک، مبتنی بر جدایی دین و دولت و با رعایت کامل حقوق بنیادی بشر امضا کرده‌ایم، تأیید می‌کنم. تروریسم یک بلای جهانی است که همه ما که دموکراسی و آزادی را دوست داریم باید علیه آن متحد شویم. به همین دلیل است که می‌گویم: "ایران آزاد".

 

 

مگنوس اسکارشون نماینده پارلمان سوئد

رژیم ایران با پراکندن تنفر، تهدید، مرگ و وحشت سعی در ادامه حیات خود دارد

بحران در خاورمیانه همگی ریشه در دیکتاتوری حاکم بر ایران دارد

 

مگنوس اسکارشون-نماینده پارلمان سوئد

مگنوس اسکارشون نماینده پارلمان سوئد از حزب دموکرات مسیحی هستم به تمامی شما که در این مهمترین تجمع گردآمده‌اید سلام می‌کنم. شما به یقین آگاه هستید که رژیم منفور ایران به‌طور آشکار به نقض حقوق‌بشر به‌ویژه سرکوب زنان و دختران ادامه می‌دهد. ما در ضمن از ناآرامی‌هایی که در خاورمیانه جریان دارد با خبر هستیم که همگی ریشه در دیکتاتوری حاکم بر ایران دارد فعالانه از گروه‌های تروریستی که از دموکراسی و حقوق‌بشر متنفر هستند حمایت می‌کند. علاوه بر این جاسوسان اعزام شده رژیم شرور ایران در تلاش هستند تا ایرانیان تبعیدی را به وحشت اندازند. این چهره واقعی رژیم ایران را نشان می‌دهد که با پراکندن تنفر، تهدید، مرگ و وحشت سعی در ادامه حیات خود دارد.

دوستان عزیز، امید خود را برای دستیابی به آزادی، حقوق‌بشر، دموکراسی و آزادی مذهب از دست ندهید تعداد ما نمایندگانی که در پارلمانهای مختلف به‌طور فعالانه از شما حمایت می‌کنند زیاد است و تعداد آنهایی که از شما حمایت می‌کنند هر روزه بیشتر می‌شود. مبارزه مردم ایران برای دستیابی به آزادی و دموکراسی فقط مسأله شما نبوده بلکه مسأله ما نیز هست با تشکر

 

آزاده ضابطی- رئیس کمیته وکلای ایرانی در انگلستان

خانم‌ها و آقایان، برای بسیار مایهٔ خوشوقتی است که دکتر طاهر بومدرا را به شما معرفی کنم. خانم‌ها و آقایان، او رئیس پیشین دفتر حقوق‌بشر هیأت مساعدت سازمان ملل برای عراق و هماهنگ‌کننده بنیاد عدالت برای قربانیان قتل‌عام ۱۳۶۷ است. آقای بومدرا از حقوق ساکنان اشرف در عراق دفاع کرده و نویسنده چندین کتاب و مقاله از جمله کتاب داستان ناگفته اشرف است. مشخص است که طاهر (بومدرا) در این سالن طرفداران بسیاری دارد. آقای طاهر بومدرا

 

 

طاهر بومدرا مدیر بنیاد عدالت برای قربانیان قتل‌عام۶۷

سازمان مجاهدین خلق ایران هرگز در هیچ دادگاهی شکست نخورده است

آنها به‌خاطر تصمیمات سیاسی لیست‌گذاری شدند

و توسط دادگاهها از این لیست خارج شدند

 

طاهر بومدرا ـ مدیر بنیاد عدالت برای قربانیان قتل‌عام۶۷

می‌خواهم ابتدا با برادران و خواهرانم در اشرف۳ و هم‌چنین با همه برادران و خواهرانم در ایران و در واقع در سراسر جهان صحبت کنم.

اما بگذارید بگویم که در سال ۲۰۱۸ در اشرف۳ که همدیگر را ملاقات کردیم و در آن زمان در تلاش بودیم تا ببینیم چه راه‌هایی برای دادخواهی وجود دارد و من استدلال می‌کردم که ساده‌ترین و تنها، احتمالاً با توجه به نظام حقوقی جهان، تنها راه موجود، صلاحیت جهانی است. در واقع زمان ثابت کرد که من درست می‌گفتم زیرا اولین مجری اعدام‌های فراقانونی و خودسرانه که در سال ۱۹۸۸ علیه زندانیان سیاسی انجام شد، در استکهلم تحت صلاحیت جهانی محاکمه شد. این یک پیروزی است.

ما یک حکم قضایی داریم که حمید نوری را به حبس ابد محکوم کرده است برای جنایاتش و طبق قوانین بین‌المللی. ما نوع مماشاتی را که دولتها آماده انجام آن هستند، افشاء کردیم. همین اتفاق در بلژیک رخ داد. یک تروریست به ۲۰ سال زندان محکوم شد. اما مذاکراتی انجام شد و اسدی به ایران فرستاده شد.

حال من یکی از افرادی هستم که از کمکهای اتحادیه اروپا برای ارتقاء و حفاظت از حقوق‌بشر بسیار بهره‌مند شده‌ام. اما وقتی این نوع عملکرد دولتها را می‌بینم، ناامید می‌شوم. من بسیار ناامیدم از این‌که دادگاههای مستقل چنین احکامی را صادر می‌کنند و سپس دولتها زیرآب سیستم قضایی خود را می‌زنند. بنابراین هر دو دولت در سوئد و بلژیک، ابتدا سیستم حقوقی و قضایی خود را تضعیف کردند و هم‌چنین پول مالیات‌دهندگان را برای فرستادن مجرمان محکوم به ایران صرف کردند. می‌خواهم به برادران و خواهران در اشرف و در ایران بگویم که به یاد داشته باشیم که سازمان مجاهدین خلق ایران هرگز در هیچ دادگاهی شکست نخورده است.

آنها به‌خاطر تصمیمات سیاسی به‌عنوان تروریست لیست‌گذاری شدند و توسط دادگاهها از این لیست خارج شدند. در آمریکا، در انگلستان، در اروپا، در هر جا همیشه یک تصمیم قضایی آنها را تبرئه کرده است. و مطمئنم که پیروزیهای دیگری در راه است. بسیار متشکرم.

 

آزاده ضابطی- رئیس کمیته وکلای ایرانی در انگلستان

خیلی متشکرم از دکتر طاهر بومدرا، که متأسفانه آخرین سخنران ما بود.

اجازه بدهید ابتدا از این فرصت استفاده کنم تا از تک‌تک سخنرانان برجسته تشکر کنم برای مشارکت و تلاش‌های خستگی‌ناپذیرشان در راستای آرمانهای دموکراتیک مردم ایران و هم‌چنین برای حقوق‌بشر و آزادی‌های اساسی آنها. خانم‌ها و آقایان، این گردهمایی نوری اساسی بر نقض‌های حقوق‌بشر در حال وقوع در ایران افکنده است. همان‌طور که بسیاری از سخنرانان ما به‌درستی و به‌طور مکرر گفته‌اند، مرتکبان این نقض‌ها باید مورد حسابرسی قرار گیرند و باید در یک دادگاه حقوقی در برابر خانواده‌های قربانیان، به‌عدالت پاسخ دهند. هم‌چنین بسیار ضروری است که دولتها چشم خود را بر جنایات مستمر علیه بشریت نبندند که توسط رژیم ایران علیه مردم انجام می‌شود. در پایان، خانم‌ها و آقایان، از تعهد بی‌دریغ شما، از شور و اشتیاق و تعهد شما به یک ایران آزاد تشکر می‌کنم.

خیلی متشکرم و شب خوش

پایان