نه به روحانی در پاریس شكوه يك حضور قدرتمند در صحنه همراه با یک گالری بیاد ماندنی
شكوه حضور ايرانيان آزاده در خیابان‌های پاريس، طرح قلاب شدن باندي از نظام وحشي ولایت‌فقیه به سرمایه‌داری جهاني پس از زهر اتمي را با مانع مواجه ساخت. اين تلاش كه براي جلوگيري از سقوط تماميت نظام، به دست مردم و مقاومت ايران بود نه‌تنها موفق نشد، كه با افشاگری و برجسته گرديدن جنايات روزانهٴ آن، موجي از تنفر به‌سوی اين فاشيسم مذهبي در انظار عمومي برگشت و نتيجهٴ معكوس نصيب سردمداران آن ساخت. دستگاه جاسوسي رژيم قبل از اين سفر، در حسرت بدلي ايام گذشته، خواب تناول پنبه‌دانه‌های بسياري ديده بود: «...امید است و تلاش می‌شود تا با ایجاد روابط دیپلماتیک مناسب، [مجاهدين] به جایگاه اصلی‌شان که حضور در لیست گروهک‌های تروریستی هستند بازگردند...»(ديدبان گشتاپوی آخوندی8بهمن94) اما حضور قدرتمند آلترناتيوی مشروع و شناخته‌شده كه با ناوگانی از شخصیت‌های سياسی و چهره‌های محبوب اجتماعی، به‌عنوان وجدان زنده مردم فرانسه همراهی شد، چنان ميز چيده شده را برهم زد كه طرف معامله‌های اين فاشيسم مذهبی هم با اذعان به زشتی عمل خود، از موضع دفاعی پائين در همدستی با يك ديكتاتوری قرون‌وسطایی زبانشان به لكنت افتاد. وزارت بدنام اطلاعات تلاش كرد اين خفت را در صورت زير رفع‌ورجوع نمايد: «...مجاهدین ...[توانستند] خبرنگار جوان کانال پلوس فرانسه را ...وادارد که از روسای شرکت‌های بزرگ صنعتی بپرسد چرا با ایران که یک رژیم دیکتاتوری است قرارداد می‌بندید [؟]. پاسخ آقای ژان بورل ریس بخش بین‌المللی اتحادیه کارفرمایان فرانسه اما در مقابل این سؤال معادلات مجاهدین را به هم می‌ریزد او می‌گوید در میان ۱۹۵ کشور جهان چند دمکراسی واقعی وجود دارد [؟]...»(اينترلينك از سايتهاي زنجيره ای وزارت14بهمن94). فضاحت البته به همین‌جا ختم نشد، اين تلاش‌های ذليلانه آن‌چنان پر ننگ بود كه در درون رژيم هم فغان از همه طرف به هوا برخاست. خبرگزاری نيروی تروريستی قدس چگونگی لاپوشانی خفت وطن‌فروشی‌های اين سفر را این‌گونه طعنه زد: «...يكی از اين محرمانه‌های سفر اخير دولتمردان به اروپا به قرارداد خريد ايرباس برمی‌گردد و محرمانه ديگر به قرارداد جديد ايران با پژو مربوط می‌شود...»(تسنيم16بهمن 94) و حالا گشتاپوی درمانده‌ای كه نه‌تنها خواب‌های پنبه‌دانه‌ای‌اش را محقق شده نديد، بلكه جزء به جزء توسط مقاومت، رشته شده يافت و بقول معروف هم چوب، هم پياز را خورد، به‌ناچار به روش معمول سفسطه‌های رمالانهٴ آخوندی آويخت: «...تظاهرات 8بهمن‌ماه94 در فرانسه برعلیه حضور رییس‌جمهور محبوب ایران جناب آقای روحانی هرقدر هم که بزرگ باشد بدین معنا نیست که با آن تعداد اندک، نماینده ملت بزرگ ایران با 80 میلیون نفر جمعیت باشد...به نظر شما این‌همه به خودتان زحمت دادید و به خیابان‌هاآمدید ...توجه رسانه‌ها را هم به خودتان جلب کردید و نهایتاً همه رسانه‌های دنیا تصاویر تظاهرات را هم پخش کردند، آیا این اعتراض‌ها توانست باعث برهم زدن روابط بین ایران و فرانسه بشود و یا قراردادهای منقعده فی‌مابین آن‌ها را لغو کند [؟]...»(نجات رژيم18بهمن94).
واقعيت اين است كه در غياب يك نيروی متشكل و يك آلترناتيو حاضر درصحنه، مدار مربوط به تحولات ايران می‌توانست مانند دوره‌های سياه گذشته بين رژيم‌های ضدمردمی حاكم و قدرت‌های خارجی بسته شود؛ اما خوشا مقاومت سرفرازی كه در سخت‌ترین شرايط داخلی، منطقه‌ای و بین‌المللی و در مقابله با انواع توطئه‌های خائنانه اين رژيم وطن‌فروش، همواره درصحنه حاضر بوده و با از سر گذرانیدن سربلند آزمون توانمندی و پايداری و برهم زدن ميزهای سازش با اين رژيم ضد بشری، به نقطه اتكا و تضمين آرزوهای تاريخی مردم ايران برای آزادی، عدالت و استقلال پايدار تبدیل‌شده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر