"سازش اجتناب ناپذیر رهبر ایران با آمریکا"
و نتایج اقتصادی اش
و نتایج اقتصادی اش
يك پژوهشگر مقیم آلمان، معتقد است که نه فقط آیت الله خامنه ای، بلکه کل نظام حکومتی ایران چاره ای جز کنار آمدن با غرب بر سر فعالیت اتمی شان ندارند. او می گوید که موضعگیری رهبر جمهوری اسلامی در سخنرانی نوروزی اش چیزی جز جبران زبانی یک شکست و اعتراف ضمنی به خود شکست نیست. هر چند این جبران زبانی، به گفتۀ کاظم کردوانی، در آینده معضلات و پرسش های جدیدی را پیشاروی جمهوری اسلامی طرح خواهد کرد.
وضعیت اقتصادی ایران در سال جدید به نتیجۀ مذاکرات اتمی بستگی دارد که سرانجام آن قاعدتاً باید طی روزهای باقی مانده از ماه جاری مارس تعیین شود.
نتیجۀ این مذاکرات نشان خواهد داد که آیا تحریم های بین المللی علیه اقتصاد ایران تعدیل – یا چنانکه رهبر جمهوری اسلامی ایران انتظار دارد - برچیده خواهند شد یا بالعکس به قوت خود باقی خواهند ماند؟ و آیا اقتصاد ایران خواهد توانست از رکودی که گلوگاه آن – یعنی نفت و نظام بانکی را سخت می فشارد –عاقبت رهایی یابد یا نه؟
هر چند رییس جمهوری ایران، حسن روحانی، مدعی است که برغم تحریم ها او توانسته رکود و تورم را مهار کرده یا به طرز محسوسی کاهش دهد و همزمان به رشد منفی اقتصاد نیز پایان بخشد، اما، کارشناسان نزدیک به دولت می گویند که علت اصلی کاهش نسبی نرخ تورم طی یک سال گذشته امیدِ به سرانجام رسیدن مذاکرات جاری هسته ای بوده و به همین دلیل شکست این مذاکرات سایه تورم و رکود را در ابعادی بی سابقه بر اقتصاد ایران پهن خواهد کرد.
شکی نیست که بروز این تحول در کنار کاهش بهای نفت، خانوارهای ایرانی – به ویژه خانوارهای شهری – را فقیرتر از پیش خواهد ساخت و مهمترین چالش کشور، به تعبیر رهبر جمهوری اسلامی، یعنی چالش بحران اقتصادی را به معضلی بزرگ و نگران کننده بدل خواهد ساخت.
خود آیت الله خامنه ای در سخنرانی نوروزی اش اعتراف کرد که برای حل این معضل دو دیدگاه متضاد در درون جمهوری اسلامی با یکدیگر رقابت یا در حقیقت رودررویی می کنند :
- دیدگاه اول، به گفتۀ رهبر جمهوری اسلامی، دربرگیرندۀ کسانی است که راه حل مشکلات عمدۀ اقتصادی ایران – رکود، تورم، فقر، بیکاری و عقب ماندگی تولیدی و صنعتی – را آنچه وی "اقتصاد مقاومتی" نامیده، می دانند.
- و در مقابل، دیدگاه دوم به گفتۀ آیت الله خامنه ای شامل کسانی می شود که خواستار تعامل یا سازش با غرب و در رأس آن آمریکا و به تعبیر آیت الله خامنه ای "تسلیم در برابر زورگویی های آنها" برای خارج کردن ایران از بن بست و وضعیت فلاکت بار اقتصادی حاضر هستند.
خود رهبر جمهوری اسلامی با "غلط" خواندن دیدگاه دوم – یعنی دیدگاه تعامل با سرمایه جهانی و تطبیق ایران با هنجارهای بین المللی که در اصل دیدگاه دولت حسن روحانی است – صریحاً خود را مدافع دیدگاه اول اعلام کرده است.
به این ترتیب، به نظر می رسد که سرانجام مذاکرات جاری اتمی نه فقط سرنوشت اقتصادی ایران در سال جدید، بلکه کل ساختار و تقسیم بندی قدرت در ایران را نیز رقم خواهد زد. شکی نیست که با این موضعگیری رهبر جمهوری اسلامی ایران عملاً خود را با تندروترین گرایش های حکومت اسلامی همسو نشان می دهد که مخالفان جدّی مذاکرات جاری اتمی این کشور با غرب، و به ویژه با آمریکا، هستند. اما، رهبر جمهوری اسلامی با این موضعگیری عملاً بر مسئولیت خود در شکست احتمالی مذاکرات هسته ای و پی آمدهای اقتصادی این شکست نیز صحه می گذارد.
با این حال، کاظم کردوانی، پژوهشگر مقیم آلمان، معتقد است که نه فقط آیت الله خامنه ای، بلکه کل نظام حکومتی ایران چاره ای جز کنار آمدن با غرب بر سر فعالیت اتمی شان ندارند. او می گوید که موضعگیری رهبر جمهوری اسلامی در سخنرانی نوروزی اش چیزی جز جبران زبانی یک شکست و اعتراف ضمنی به خود شکست نیست. هر چند این جبران زبانی، به گفتۀ کاظم کردوانی، در آینده معضلات و پرسش های جدیدی را پیشاروی جمهوری اسلامی طرح خواهد کرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر