عيد همگي مبارك وبهارطبيعت ونوروز خجسته باد در روز اول نوروز به دو نيروي ياران شيطان وياران خورشيد ميپردازيم كه سوژه سايت ما ميباشد

عيد همگي مبارك وبهارطبيعت ونوروز خجسته باد در روز اول نوروز به دو نيروي ياران شيطان وياران خورشيد ميپردازيم كه سوژه سايت ما ميباشد

از آندو نیروی همزاد، کژاندیشان راستی را برنگزیدند،

زیرا به هنگامیکه دو دل بودند فریب بر آنان فرود آمد ،

و از اینرو به اندیشه بد گراییدند ،

و به خشم رو کردند ،

و هستی مردم را به تباهی کشاندند. (یسنای 30 بند 6)

دو گوهر و نیرو و کشش و مینوی همزاد در روان آدمی در کشش و گلاویز بوده که در انجام آدمی یا راه نیک را در پیش میگیرد و یا راه بد را. که برای روشن شدن این گفته بی درنگ باید بگوییم که بنا به پایه فرهنگ مزدیسنا که ساخت و بافت روان آدمی را برخاسته از ساخت و بافت جهان بیرون از ذهن و ساختار خانوادگی ، آموزشی ، ردگانی، هازمانی می داند ، چگونگی جنگ و گلاویز و کشش و واکنش در ذهن آدمی نیز از جهان بیرونی سرچشمه و مایه می گیرد و این مایه و سرچشمه است که ساختار اندیشه و منش و در نتیجه راه و روش آدمی را روشن می سازد. برای در پیش گرفتن راه درست و نیک در هر جستاری و هر زمینه ای نخست باید هر نمود و سپس ضد آنرا را شناخت تا راه و روش درست شناخته شود و آنچه اندیشه و ذهن را در این میان آشفته می سازد فریب ، خود فریبی و یا دگرگون نمایاندن راستادی ها (حقیقت ها) است. فریب سر آغاز خشم است. آدم فریب خورده از دریافت راستادی هر چیز وا می ماند و به ناچار به کژاندیشی می افتد و کژ اندیشی مایه خشم او می گردد؛ زیرا در پس هر کژاندیشی شکستی هست که سرانجام گریبان کژاندیش و کژ رفتار را می گیرد و زندگی او را به هم می ریزد و او را گرفتار رنج و اندوه می کند.

 و این است ساز و کار روان آدمی که چون از راه راست بیرون آمد خواه بر اثر فریب باشد یا اثر دیگر که مهمترین آن فریب یا دریافت نادرست است، سامان روانی و هنجار رفتاری او به می خورد و گرفتار خشم و رشک و کین می وشد و سرانجا در چاه تاریک روانی که ساخته و پرداخته این کژروی ها است در می افتد و زندگی دوزخی و هراسناک و رنج آمیزی او را فرا میگیرد. وضع هازمان و اجتماع انسانی نیز چنین است. در اجتماعی که در آن ستم و بیداد و دوگانگی و زور و فشار و خفگی و رنج و شکنجه و سرانجام فریب و فریبکاری فرمان براند آن هازمان چون چاهی گردد که کنشهای ستم آلود و واکنش های آن همه مردمان را در خود فرو می برد و آسایش و خوشی را در آن هازمان به پایان می رساند. در این چاه نه تنها ستم دیده بلکه ستمگر نیز می سوزد و تباه می شود. پس آجا که گاتها می گوید : و از این رو بد اندیشی را برگزیدند و رو به سوی خشم بردند و بدینسان زندگی مردم را تباه ساختند /// مفهوم این کنش و واکنش شوم و رنج آور است که همه مردمان و هازمان را گرفتار رنج و شکنج و درد می کند.

بنابراین در روان یک کس و روان یک جامعه می باید هر چه را که مایه کژاندیشی و فریب و دروغ است از میان برداشت تا جامعه گرفتار رنج و بدبختی و خشم نگردد و زندگی مردمان به تباهی کشیده نشود.