مفتخرم كه در اينجا حضور دارم. ميخواهم به دو موضوع سريع اشاره كنم. يكي اينكه چرا انقدر حياتي است كه اجازه ندهيم آخوندها در ايران به ظرفيت هستهيي برسند. در حاليكه به خوبي ميدانيم اين يك واقعيت غيرقابل انكار است كه رژيم ايران بزرگترين دولت حامي تروريسم در جهان است. نبايد اجازه بدهيم توانايي هستهيي داشته باشند. هرگونه توانمندي در اختيار رژيمي كه تروريسم را ترويج كرده و بكارگيري آن را به عنوان ابزاري از سياست خارجي خود تشويق ميكند، براي من غيرقابل فهم است كه وارد چنين مذاكراتي ميشويم بدون اينكه از آنها بخواهيم بكارگيري تروريسم را رد كنند، نه تنها عليه مردم خود، بلكه عليه افرادي در سراسر جهان.
بنابراين، در آستانه روزجهان زن در شرايطي با هم جمع ميشويم كه دوران سياهي براي زنان است. خواهران ما در ايران، افغانستان و يمن با خطيرترين دورانها در طول زندگي ما در رابطه با آزادي و امنيت زنان مواجه هستند. بنابراين، ميخواهم بطور خاص به زنان كمپ ليبرتي بگويم ما صداي شما هستيم. ما مبارزه خود را براي شما متوقف نميكنيم، شما را فراموش نخواهيم كرد، همواره صداي شما در جهان آزاد خواهيم بود.
همين هفته در واشينگتن اين افتخار را داشتم كه در اجلاس آزادي زنان شركت كنم و گروهي از زنان ايراني تلاش ميكردند توجه واشينگتن را به آزادي زنان جلب كنند. يك كليپ ويدئويي از چندين زن جوان را ديدم كه به طرز وحشتناكي در ايران مورد حمله اسيدپاشي قرار گرفته بودند. صورت آنها دچار نقص عضو شده بود. يكي از زنان با قاطعيت گفت ميتوانيد صورت من را نابود كنيد اما اعتقاداتم را خير. البته اين موضوع ، من را به ياد جملهيي از ملاله (يوسفزاي) انداخت كه وقتي در پاكستان دختر جواني بود به طرز وحشتناكي مورد حمله قرار گرفت. او گفت ميتوانيد يك فرد را بكشيد، اما آرمانش را خير.
حضور شما در اينجا امروز همين حرف را اثبات ميكند. آنها بستگان شما را به قتل رسانده و گروگان گرفتهاند. آنها هنوز افرادي را در ايران و كمپ ليبرتي در بازداشت دارند. آنهايي كه براي آزادي ميجنگند، آنها ميتوانند خواهران و برادران ما را بكشند، ميتوانند ما را بكشند، اما نميتوانند مبارزه ما براي آزادي را از بين ببرند. اين افتخار من است كه در كنار شما بايستم و ما همواره با شما خواهيم بود تا همه ما آزاد شويم.
با تشكر

هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر